ლაჰილის წმინდა გიორგის ეკლესია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 23: | ხაზი 23: | ||
|გეგმა_წარწერა= |
|გეგმა_წარწერა= |
||
}} |
}} |
||
'''ლაჰილის წმინდა გიორგის ტაძარი''' — ეკლესია [[საქართველო|საქართველოში]], [[მესტიის მუნიციპალიტეტი|მესტიის მუნიციპალიტეტის]] სოფელ |
'''ლაჰილის წმინდა გიორგის ტაძარი''' ("''მხერის ჯგრაგ''") — ეკლესია [[საქართველო|საქართველოში]], [[მესტიის მუნიციპალიტეტი|მესტიის მუნიციპალიტეტის]] სოფელ ლაჰილის უკიდურეს სამხრეთ ნაწილში. ეკლესია ქვითაა ნაგები. შესასვლელი მხოლო დასავლეთიდან აქვს. ეს საკმაოდ მაღალი ნაგებობაა<ref>ყენია რ., ალადაშვილი ნ. ზემო სვანეთი (შუა საუკუნეების ხელოვნება), გზამკვლევი, თბ., 2000. გვ. 87</ref>. |
||
== ტაძრის სიწმინდეები == |
== ტაძრის სიწმინდეები == |
||
[[1910]] წელს ტაძარი მოინახულა ექვთიმე თაყაიშვილმა. იგი ექსპედიციის მასალებში წერს, რომ იქ არსებული სიწმინდეები გადმოტანილი ყოფილა სამი დანგრეული და გაუქმებული ეკლესიიდან. იმ დროისათვის ტაძარში ინახებოდა: ოთხი სხვადასხვა ზომის ჯვარი, წმინდა დიმიტრის მოოქროვილი ხატი, მთავარანგელოზ გაბრიელის ოქროს ხატი, წმინდა ანას ხატი, მაცხოვრის ხატი, მიქაელ მთავარანგელოზის ვერცხლის ხატი, ჯვარცმის ხატი, ორი ღმრთისმშობლის ხატი, რამდენიმე ბეჭედი, ორი სამაჯური, დოქი და ეტრატზე ნუსხურით შესრულებული სახარება.<ref name=>თაყაიშვილი ექვ., არქეოლოგიური ექსპედიცია ლეჩხუმ-სვანეთში 1910 წელს, პარიზი, 1937.გვ.362-369</ref> |
[[1910]] წელს ტაძარი მოინახულა ექვთიმე თაყაიშვილმა. იგი ექსპედიციის მასალებში წერს, რომ იქ არსებული სიწმინდეები გადმოტანილი ყოფილა სამი დანგრეული და გაუქმებული ეკლესიიდან. იმ დროისათვის ტაძარში ინახებოდა: ოთხი სხვადასხვა ზომის ჯვარი, წმინდა დიმიტრის მოოქროვილი ხატი, მთავარანგელოზ გაბრიელის ოქროს ხატი, წმინდა ანას ხატი, მაცხოვრის ხატი, მიქაელ მთავარანგელოზის ვერცხლის ხატი, ჯვარცმის ხატი, ორი ღმრთისმშობლის ხატი, რამდენიმე ბეჭედი, ორი სამაჯური, დოქი და ეტრატზე ნუსხურით შესრულებული სახარება.<ref name=>თაყაიშვილი ექვ., არქეოლოგიური ექსპედიცია ლეჩხუმ-სვანეთში 1910 წელს, პარიზი, 1937.გვ.362-369</ref> |
||
| ხაზი 34: | ხაზი 33: | ||
==ლიტერატურა== |
==ლიტერატურა== |
||
* ''თაყაიშვილი ექვ., არქეოლოგიური ექსპედიცია ლეჩხუმ-სვანეთში 1910 წელს, პარიზი,1937.გვ.362-369 |
* ''თაყაიშვილი ექვ., არქეოლოგიური ექსპედიცია ლეჩხუმ-სვანეთში 1910 წელს, პარიზი,1937.გვ. 362-369 |
||
*''ყენია რ., ალადაშვილი ნ. ზემო სვანეთი (შუა საუკუნეების ხელოვნება), გზამკვლევი, თბ., 2000. გვ.87.'' |
*''ყენია რ., ალადაშვილი ნ. ზემო სვანეთი (შუა საუკუნეების ხელოვნება), გზამკვლევი, თბ., 2000. გვ. 87.'' |
||
==სქოლიო== |
==სქოლიო== |
||
უკანასკნელი რედაქცია 05:52, 7 აგვისტო 2019-ის მდგომარეობით
| ლაჰილის წმინდა გიორგის სახელობის ტაძარი | |
ძირითადი ინფორმაცია
| |
|---|---|
| რელიგიური კუთვნილება |  საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია
|
| ქვეყანა |  საქართველო
|
| ადგილმდებარეობა | მესტიის მუნიციპალიტეტი |
ხუროთმოძღვრების აღწერა
| |
| ხუროთმოძღვრული სტილი | დარბაზული |
დეტალები
| |
ლაჰილის წმინდა გიორგის ტაძარი ("მხერის ჯგრაგ") — ეკლესია საქართველოში, მესტიის მუნიციპალიტეტის სოფელ ლაჰილის უკიდურეს სამხრეთ ნაწილში. ეკლესია ქვითაა ნაგები. შესასვლელი მხოლო დასავლეთიდან აქვს. ეს საკმაოდ მაღალი ნაგებობაა[1].
ტაძრის სიწმინდეები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
1910 წელს ტაძარი მოინახულა ექვთიმე თაყაიშვილმა. იგი ექსპედიციის მასალებში წერს, რომ იქ არსებული სიწმინდეები გადმოტანილი ყოფილა სამი დანგრეული და გაუქმებული ეკლესიიდან. იმ დროისათვის ტაძარში ინახებოდა: ოთხი სხვადასხვა ზომის ჯვარი, წმინდა დიმიტრის მოოქროვილი ხატი, მთავარანგელოზ გაბრიელის ოქროს ხატი, წმინდა ანას ხატი, მაცხოვრის ხატი, მიქაელ მთავარანგელოზის ვერცხლის ხატი, ჯვარცმის ხატი, ორი ღმრთისმშობლის ხატი, რამდენიმე ბეჭედი, ორი სამაჯური, დოქი და ეტრატზე ნუსხურით შესრულებული სახარება.[2]
ეკლესიას 2006 წლის, საქართველოს პრეზიდენტის ბრძანებულების თანახმად, მიენიჭა ეროვნული მნიშვნელობის კულტურის უძრავი ძეგლის კატეგორია[3].
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- თაყაიშვილი ექვ., არქეოლოგიური ექსპედიცია ლეჩხუმ-სვანეთში 1910 წელს, პარიზი,1937.გვ. 362-369
- ყენია რ., ალადაშვილი ნ. ზემო სვანეთი (შუა საუკუნეების ხელოვნება), გზამკვლევი, თბ., 2000. გვ. 87.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ ყენია რ., ალადაშვილი ნ. ზემო სვანეთი (შუა საუკუნეების ხელოვნება), გზამკვლევი, თბ., 2000. გვ. 87
- ↑ თაყაიშვილი ექვ., არქეოლოგიური ექსპედიცია ლეჩხუმ-სვანეთში 1910 წელს, პარიზი, 1937.გვ.362-369
- ↑ საქართველოს პრეზიდენტის ბრძანებულება № 665, 2006 წლის 7 ნოემბერი, ქ. თბილისი, კულტურის ზოგიერთი უძრავი ძეგლისათვის ეროვნული მნიშვნელობის კატეგორიის მინიჭების შესახებ