ლაკიერების მეორე სახლი
| ლაკიერების მეორე სახლი რუს. Второй дом Лакиеров | |
|---|---|
| მდებარეობა | ტაგანროგი, როსტოვის ოლქი, რუსეთი |
| ტიპი | უორდენო კლასიციზმი |
| დასრულების თარიღი | XIX საუკუნის პირველი ნახევარი |
ლაკიერების მეორე სახლი (რუს. Второй дом Лакиеров) — ორსართულიანი სახლი, არქიტექტურული ძეგლი ტაგანროგში, როსტოვის ოლქი, რუსეთის ფედერაცია. სახლი აგებულია XIX საუკუნის პირველი ნახევარში კლასიციზმის არქიტექტურულ სტილში.
მისამართი: ტაგანროგი, ბერძნების ქუჩა № 44.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
XIX საუკუნის დასაწყისში და შუა წლებში სახლები, რომელიც აგებულია იყო აგურით და მდებარეობდა ბერძნების ქუჩა 42-ში და 44-ში, იყო ივან ვარვაცის კუთვნილება[1]. შემდეგ ეკუთვნოდათ მის მემკვიდრეებს. 1906-1910 წლებში სახლი № 44 ეკუთვნოდა ალექსანდრა პოპუდოვაიას და ელენა ლაკიერს.
ლაკიერების სახლი დაკავშირებულია რამდენიმე ცნობილი ტაგანროგელის ისტორიასთან[2].
1836 წელს იგი დაოჯახდა ტიტულარული მრჩევლის დიმიტრი ალფერაკის შვილზე სოფიაზე. ვარვაცების ოჯახს შეეძინათ ორი გოგო: ალექსანდრა და ელენა. ალექსანდრა ცოლად გაჰყვა საბერძნეთის მეფის მოხელეს პუპუდოვს, ხოლო ელენა გახდა ალექსანდრე ლაკიერის ცოლი - „რუსული ჰერალდიკის“ ავტორი. ეს წიგნი გამოვიდა 1854 წელს და მისმა ავტორმა ამ შრომისათვის მიიღო დემიდოვის პრემია[3].
ალექსანდრე ლაკიერი გარდაიცვალა 1870 წელს, ხოლო მისი მეუღლე, ელენა 1915 წელს[2]. მათ ქორწინების პერიოდი შეეძინათ ხუთი შვილი: მარკი, ივანე[3], სოფია, ალექსანდრა და ელენა (სხვა ვერსიით - მარია)[3].
საბჭოტა პერიოდში სახლში განთავსებული იყო საბავშვო ბაღი „Тополек“. ამჟამად შენობა უკავია პროკურატურას.
აღწერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლაკიერების მეორე სახლი უფრო მოკრძალებულადაა გაფორმებული ვიდრე 42 ნომერში მდებარე მათი სახლი. სახლის არქიტექტურული კომპოზიცია სიმეტრიულია. აქვს ოთხფერდა სახურავი.
როსტოვის ოლქის საბჭოს 1992 წლის 18 ნოემბრის № 301 გადაწყვეტილებით სახლი განეკუთვნება რუსეთის ფედერაციის რეგიონალური მნიშვნელობის კულტურრული მემკვიდრეობის ძეგლების სიას.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Энциклопедия Таганрога
- ↑ 2.0 2.1 Гаврюшкин О. П. Г12 «По старой Греческой…» (Хроника обывательской жизни) — Т.: ООО «Издательство „Лукоморье“», 2012. — 514 с. — ISBN — 5-901565-15-0
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Дома Лакиеров. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2017-03-12. ციტირების თარიღი: 2017-03-17.