კისლოვოდსკი
| ქალაქი-კურორტი | |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
კისლოვოდსკი რუს. Кисловодск | |||||
 | |||||
| |||||
| ქვეყანა |
 რუსეთი | ||||
| კოორდინატები | 43°54′36″ ჩ. გ. 42°43′12″ ა. გ. / 43.91000° ჩ. გ. 42.72000° ა. გ. | ||||
| მმართველი | Q65152585? და Q112992717?[1] | ||||
| დაარსდა | 1803 | ||||
| პირველი ხსენება | 1803 | ||||
| ფართობი | 72 კმ² | ||||
| ცენტრის სიმაღლე | 815 მეტრი | ||||
| მოსახლეობა | 128 779 (2020)[2] | ||||
| სასაათო სარტყელი | UTC+3 | ||||
| საფოსტო ინდექსი | 357700 | ||||
| ოფიციალური საიტი | https://kislovodsk-kurort.org | ||||
  | |||||
.png)
.png)
კისლოვოდსკი — ქალაქი-კურორტი რუსეთში, სტავროპოლის მხარეში. იგი წარმოადგენს საკურორტო ქალაქს, მდიდარია მინერალური წყლებით. 2006 წლის მონაცემებით ქალაქის საერთო ფართობია 7.2 ათასი ჰექტარი, მკვიდრი მოსახლეობა 137 ათასი ადამიანია. იგი მდებარეობს კავკასიონის ჩრდილოეთ მთისწინეთში, ხეობაში, ზღვის დონიდან 750-1200 მეტრის სიმაღლეზე. მკვრივი ტყეები, სურნელოვანი მცენარეები, მთის მდინარეები ასუფთავებს და ავსებს ჰაერს მტკნარით, რაც ქმნის უნიკალურ მიკროკლიმატურ ზონას. შეიძლება ითქვას, რომ კისლოვოდსკში ჰაერსაც კი აქვს სამკურნალო ძალა. კისლოვოდსკის კლიმატი არის ზომიერი კონტინენტური. მზიანი დღეების მიხედვით (წელიწადში დაახლოებით 300 მზიანი დღე). ზაფხული კისლოვოდსკში გრძელია (5 თვემდე), არასდროს ცხელი. ზამთარი ზომიერია, მშრალი, არამყარი თოვლის საფარით.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
კისლოვოდსკი ინახავს ბევრ საინტერესო არტეფაქტს. დაახლოებით აქ დაცული 800 არქეოლოგიური ძეგლი თარიღდება სხვადასხვა ისტორიულ პერიოდით: ძვ. წ. V - IV ათასწლეულიდან - XVIII საუკუნის ბოლომდე. ქალაქის შიგნით არის ძვ.წ.ა. 10 საუკუნის ძეგლების კომპლექსი, ასევე XI საუკუნის "მთის ექო". უკვე VI საუკუნეში, აქ იყო დიდი ციხესიმაგრე, ალანელთა მმართველის - მეფე საროსიუსის რეზიდენცია. ციხე აქტიურად ფუნქციონირებდა მე-9 საუკუნის ბოლომდე.
თანამედროვე აბრეშუმის გზის ერთ– ერთი მარშრუტი, ანტიკურ და შუა საუკუნეების პერიოდში გადიოდა თანამედროვე კისლოვოდსკის ტერიტორიაზე. ამ სავაჭრო-ქარავნულმა მარშრუტმა დიდი ხნის განმავლობაში ერთმანეთთან დააკავშირა აღმოსავლეთის ცივილიზაცია დასავლეთის ქვეყნებთან.
კისლოვოდსკის მთავარი სიმდიდრეა მინერალური წყლის სამკურნალო ნახშირბადის წყაროების არსებობა, სახელწოდებით "კისლოვოდსკის ნარზანები". სამკურნალო წყალი ადგილობრივი ხალხისთვის ცნობილი იყო ძველად. მაღალმთის ლეგენდები და ტრადიციები მოგვითხრობს სასწაულებრივი მინერალური წყაროს შესახებ, რომელმაც ადამიანებს ძალა და ჯანმრთელობა დაუბრუნა. ლეგენდები მოგვითხრობენ, რომ ანტიკურ ხანაში კავკასიაში ცხოვრობდნენ გმირები - ნარცები, რომლებიც ამ წყაროდან წყალს სვამდნენ, განიკურნენ დაავადებებისგან, გახდნენ ძლიერნი და გაიმარჯვეს თავიანთი მოწინააღმდეგეების წინაღმდეგ ბრძოლაში. ხალხმა "ნარტ-სანოს" წყარო უწოდა - "გმირული სასმელი", გმირთა სასმელი. ეს ლეგენდა, რომელმაც სახელი დაარქვა წყარო "ნარზანს". ამ მინერალურ წყალს ადგილობრივმა თურქულენოვანმა ხალხმა სხვა სახელი უწოდა: ”Ace-su” - ”მჟავე წყალი”, რომლისგანაც შემდგომში წარმოიშვა მომავალი საკურორტო ქალაქის სახელი "კისლოვოდკი".
ომის დროს კურორტის საავადმყოფოებმა მიიღეს 600 ათასი დაჭრილი სამკურნალოდ, მათი 82% სამსახურს დაუბრუნდა - ეს იყო გამოჯანმრთელების უპრეცედენტო მაღალი პროცენტი მსოფლიო ომის ისტორიაში.