ივანე ნაკაშიძე
| ივანე ალექსანდრეს ძე ნაკაშია | |
|---|---|
| ეროვნება | ქართველი |
| დაბადების თარიღი | 1848 |
| გარდაცვალების თარიღი | 1919 |
| კუთვნილება |
 რუსეთის იმპერია, .svg){kind=small} საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა |
| სამხედრო სამსახურის წლები | 1867 — 1917 |
| წოდება | გენერალ-მაიორი |
| ბრძოლები/ომები | რუსეთ-თურქეთის ომი (1877-1878) |
| ჯილდოები |
|
| სამსახურიდან გადადგომა | 1917 |
ივანე ალექსანდრეს ძე ნაკაშიძე (დ. 1848 — გ. 1919) — ქართველი თავადი და გენერალ-მაიორი; თავადი ალექსანდრე ნაკაშიძის ვაჟი.
წარმოშობით იყო ნაკაშიძეების თავადური საგვარეულოდან; 1867 წლიდან მიავლინეს მეფის კანვოის (ბადრაგის) კავკასიის ესკადრონში. რუსეთ-თურქეთის ომის წლებში, პლევნის აღებისას მეთაურობდა „მფრინავ“ სანიტარულ რაზმს.
1901 წლის 27 აპრილს მიენიჭა პოლკოვნიკის, 1909 წლის 6 მაისს კი გენერალ-მაიორის სამხედრო წოდება.
1914 წლისთვის ირიცხებოდა საარმიო კავალერიაში. მსახურობდა წითელი ჯვრის უწყებაში, იყო წითელი ჯვრის რუსეთის საზოგადოების მთავარი სამმართველოს წევრი, დაჭრილ და დასხიჩრებულ სამხედრო პირთა შემწეობის გაცემის კომისიის წევრი. ყველანაირად ეხმარებოდა ქართველ სტუდენტობას. მისი წყალობით, მრავალმა მათგანმა შემდგომში მიიღო განათლება სანქტ-პეტერბურგის სამხედრო-სამედიცინო აკადემიაში და დაენიშნა სტიპენდია. ქართველ ახალგაზრდობას არაერთხელ საჯაროდ გამოუცხადებია მისთვის თავისი მადლიერება. 1917 წელს გადადგა სამხედრო სამსახურიდან ავადმყოფობის გამო.
ივანე ნაკაშიძის გარდაცვალების და დაკრძალვის ადგილი უცნობია.
ჯილდოები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- 1877 — წმ. ვლადიმერის IV ხარისხის ორდენი
- 1911 — წმ. ვლადიმერის III ხარისხის ორდენი
- 1913 — წმ. სტანისლავის I ხარისხის ორდენი
- 1917 — წმ. ანას I ხარისხის ორდენი