ვენერა-1
| ვენერა-1 | |
|---|---|
_(Memorial_Museum_of_Astronautics).JPG) | |
| ალტერნატიული დასახელება | ავტომატური საპლანეტთაშორისო სადგური „ვენერა-1“ |
| მისიის ტიპი | პლანეტა ვენერასთან მიახლოება და მონაცემების გამოგზავნა |
| NSSDC ID | 1961-003A |
| SCN | 00080 |
| ტექნიკური მახასიათებლები | |
| ასაფრენი მასა | 643,5 კგ. |
| ზომები | სიმაღლე: 2,035 მ. |
| დიამეტრი | 1,05 მ. |
| მწარმოებელი |
 სსრკ, რკკ „ენერგია“ |
| მიმართულება | ტრიაქსიალური მზისა და ვარსკვლავ კანოპუსის მიმართ |
| კვების წყაროები | 2 СБ, АБ AgZn |
| მისიის დაწყება | |
| გაშვების თარიღი | 12 თებერვალი, 1961 02:09:00 UTC |
| გაშვების ადგილი |
სსრკ ბაიკონური, № 1 |
| რაკეტა-მატარებელი | მოლნია |
| მისიის დასრულება | |
| ბოლო კონტაქტი | 19 თებერვალი, 1961 |
| ორბიტის პარამეტრები | |
| ორბიტის ტიპი | ჰელიოცენტრული |
| პერიცენტრი | 0,718 ა. ე. |
| აპოცენტრი | 1,019 ა. ე. |
| ორბიტალური დახრილობა | 0,58° |
| ექსცენტრიტეტი | 0,173 |
| სინოდური პერიოდი | 311,1 დღე |
| მიმღებ-გადამცემები | |
| სიხშირე | 922.8 მჰც |
| დიაპაზონი | დეციმეტრული ტალღები |
| მიზნობრივი აპარატურა | |
| მანომეტრი | — |
| იონური ხაფანგები | მზის ქარების გასაზომად |
| მიკრომეტეორიტების დეტექტორი | — |
| გეიგერის მრიცხველი | კოსმოსური რადიაციის გასაზომად |
| მოციმციმე დეტექტორი | კოსმოსური რადიაციის გასაზომად |
ვენერა-1 (რუს. Венера-1, აგრეთვე ცნობილი როგორც „ტიაჟოლი სპუტნიკ-02“ ან „სპუტნიკ-8“) — ავტომატური საპლანეტთაშორისო სადგური, გამიზნული პლანეტა ვენერის გამოკვლევისთვის, როგორც სსრკ-ის კოსმოსური პროგრამა ვენერის ნაწილი.[1] 1961 წლის 19 მაისს სადგური გახდა პირველი კოსმოსური აპარატი, რომელმაც ვენერას ჩაუფრინა 100 000 კილომეტრის დაშორებით. თუმცა, 19 თებერვალს უკვე დაკარგული იყო მასთან რადიო-კავშირი, რის გამოც მონაცემების გამოგზავნა ვერ შეძლო. საბჭოთა ინჟინრების აზრით, გათვლების ხელახლა გადახედვის შემდეგ, აპარატის წარუმატებლობა მზის მიმართულების სენსორის თერმული რეჟიმის არასწორი გათვლის შედეგი იყო, რასაც შეუქცევადად უნდა გამოეწვია მისი გადახურება.[2] თუმცა, მათი ბრიტანელი კოლეგები თვლიან, რომ ივნისში ჯორჯელის ობსერვატორიის რადიო-ტელესკოპის მიერ დაფიქსირებული სუსტი სიგნალები სწორედ „ვენერა-1-ს“ უნდა ეკუთვნოდეს.
დასკვნები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მიუხედავად მისიის წარუმატებლობისა, „ვენერა-1“ მნიშვნელოვანი ეტაპი იყო კოსმოსური ტექნიკის განვითარებაში. იგი სხვა პლანეტის გამოკვლევისთვის გამიზნული პირველი აპარატი იყო; დანერგილ იქნა კოსმოსური აპარატის მიმართულების ტექნიკა სამი ღერძის მიმართ, რომელთაგან ორი მზე და ვარსკვლავი კანოპუსი იყო; მონაცემების გადმოგსაგზავნად პირველად იქნა გამოყენებული პარაბოლური ანტენა.
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე: ვენერა-1- საბჭოთა ექსპედიცია ვენერაზე (ინგლისური)
- Николай Карташев. (15.09.2006) მიღებულია ვენერის ახალი დამუშავებული სურათი საბჭოთა აპარატებიდან რუსული. compulenta.ru.[მკვდარი ბმული]
- Геннадий Пономарев. (09.02.2006) ჩვენ პირველებმა გავისეირნეთ ვენერის ვუალების ქვეშ რუსული. „Сегодня“. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 22.02.2012. ციტირების თარიღი: 08.06.2010.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Spacecraft 1961-003A. NASA Goddard Space Center. დაარქივებულია NSSDC ორიგინალიდან — 22.02.2012. ციტირების თარიღი: 09.08.2010.
- ↑ Борис Черток. „ВПЕРВЫЕ К ВЕНЕРЕ“, Ракеты и люди, книга 2.