ძირითადი მიზეზი იყო, რუსეთის ექსპანსიით გამოწვეული მიწების დაკარგვის შიში. უკმაყოფილებას იწვევდა ასევე უფას მმართველის თვითნებობა და გადასახადების გაზრდა.
აჯანყების ტერიტორია მოიცავდა აღმოსავლეთიდან მდინარე ისეტიდან დასავლეთით მდინარე კამამდე და ჩრდილოეთით მდინარე ჩუსოვაიადან სამხრეთით მდინარე იაიკამდე ტერიტორიას.
წარმატებული აჯანყების გამო, რუსეთის იმპერიის ხელისუფლება იძულებული გახდა დათანხმებოდა მათ ძირითად მოთხოვნებს. უფას მმართველი ვოლკონსკი პოსტიდან გადააყენეს და მის ადგილას აჯანყებულების მოთხოვნით სომოვი დანიშნეს. უფრო მნიშვნელოვანი იყო მიწის თაობაზე მიღწეული კონსენსუსი: ოფიციალურად აღიარეს მიწებზე ბაშკირების უფლებები. ახალმა მმართველმა მიიღო დავალება გაეთვალისწინებინა ბაშკირების მოთხოვნები. მთავრობამ ასევე დადო პირობა შეეზღუდა ხარკის ამკრებთა თვითნებობა.
Akmanov, I.G. Башкирские восстания XVII — начала XVIII вв. [Bashkir Rebellion 17th — Beginning of the 18th Century]. - Ufa Kitap, 1998.
Akmanov, I.G. Башкирия в составе Российского государства в XVII — первой половине XVIII в. [Bashkortostan within the Russian state in the 17th — the first half of the 18th century]. - Sverdlovsk: in the Urals. University Press, 1991.
