რუბანჩიკის სახლი
| რუბანჩიკის სახლი რუს. Дом Рубанчика | |
|---|---|
 | |
| კოორდინატები | 47°12′42″N 38°56′01″E / 47.211667° ჩ. გ. 38.933611° ა. გ. |
| მდებარეობა | ტაგანროგი, როსტოვის ოლქი, რუსეთი |
| დასრულების თარიღი | XIX საუკუნე |
 რუსეთის კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლი | |
რუბანჩიკის სახლი (რუს. Дом Рубанчика) — უძველესი ორსართულიანი სახლი ტაგანროგში, როსტოვის ოლქი, რუსეთის ფედერაცია. სახლი აგებულია XIX საუკუნის მეორე ნახევარში. რუბანჩიკის სახლი არის როგორც არქიტექტურის ძეგლი, ასევე საოლქო საბჭოს 1992 წლის 18 ნოემბრის № 301 დადგენილების მიხედვით, რუსეთის ფედერაციის ადგილობრივი მნიშვნელობის კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლია.
მისამართი: ტაგანროგი, ტურგენევის შესახვევი № 12.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
რუბანჩიკის სახლი აგებულია 1873 წელს შემუშავებული პროექტის მიხედვით. მას პირველ სართულზე თაღოვანი შესასვლელი და ორი ფანჯარა აქვს, ხოლო მეორე სართულზე აივანი და სამი ფანჯარა[1]. 1906 წლამდე სახლის მფლობელები იყვნენ სარანდინოს ოჯახის წარმომადგენლები, ხოლო [[1906 წლიდან 1915 წლამდე სახლს ფლობდა მ. ი. რუბანჩიკი[1]. 1910-იან წლებში სახლის მფლობელმა მ. ი. რუბანჩიკმა შენობაში საკუთარი ფოტო ატელიე გახსნა[1].
მხარეთმცოდნეობით წრეებში შენობა ასევე ცნობილია სარანდინოს სახლის სახელით[1].
ამჟამად სახლის ფასადზე მიშენებულია ერთსართულიანი, სარდაფში განთავსებული მაღაზიის ჩასასვლელი, მეტალო-პლასტმასის კარ-ფანჯრით და რკინის პრიმიტიული გისოსებით.
ტაგანროგის საოლქო საბჭოს 1992 წლის 18 ნოემბრის № 301 დადგენილების მიხედვით, რუსეთის ფედერაციის ადგილობრივი მნიშვნელობის კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლების სიაშია.
არქიტექტურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სახლის ფასადი მთავრდება კარნიზზე არსებული დენტიკულებით, რუსტიკებითა და ფანჯრის თამასებით.
ცნობილი მობინადრეები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- იაკობ რუბანჩიკი (1899-1948 წწ.) — ტაგანროგელი საბჭოთა არქიტექტორი და მხატვარი[2].
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Назаренко И.В., Кукушин В.С. Сарандино дом // Таганрог. Энциклопедия. — Таганрог: Антон, 2008. — С. 624. — ISBN 978-5-88040-064-5.
- ↑ Кашаверская Ю. Неоконченная рукопись Якова Рубанчика // АРДИС. — 2004. — № 3.