დრაგოსლავის სახლი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
დრაგოსლავის სახლი
რუს. Дом Драгослава
კოორდინატები 47°12′45″N 38°55′53″E / 47.212585° ჩ. გ. 38.931448° ა. გ. / 47.212585; 38.931448
მდებარეობა ტაგანროგი, როსტოვის ოლქი, რუსეთი
დასრულების თარიღი XIX საუკუნის მეორე ნახევარი

დრაგოსლავის სახლი (რუს. Дом Драгослава) — ძველი ორსართულიანი სახლი ტაგანროგში, როსტოვის ოლქი, რუსეთის ფედერაცია. შენობა აგებულია XIX საუკუნის მეორე ნახევარში.

მისამართი: ტაგანროგი, იტალიის შესახვევი, № 11.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

იტალიის შესახვევში № 11-ში მდებარე სახლი აგებულია XIX საუკუნის მეორე ნახევარში. სახლი ერთსართულიანია, ფასადზე ხუთი ფანჯრით და ეზოში აგურით ნაგები ფლიგელით. ცნობილია სახლის მფლობელები XIX-XX სუკუნეების მიჯნაზე. 1880-იანი წლებიდან სახლს ფლობდა საოლქო მდივანი პავლე ნიკოლოზის ძე დრაგოსლავი, რომელიც მუშაობდა ვაჭარ დეპალდოს სახლში ბუღალტრად. მისმა ცოლმა ცოლად შეირთო დიდგვაროვანის ქალიშვილი რაისა ვლადიმირის ასული ეგოროვა.

სათავსოები იჯარით იყო გაცემული მობინადრეებზე. 1898 წელს შენობაში მდებარეობდა როსტოველი ფოტოგრაფის ა. ბოიარსკის კანტორა. მოგვიანებით სახლი მიიღო კბილის ექიმმა იულია მიხეილის ასულმა მილაიამ, 1914 წელს აქ განთავსებული იყო ნ. ნ. პიმონოვის სანოტარო კანტორა.

1918 წელს ამ სახლში ცხოვრობდა ქალაქის საკრებულოს წევრი, სოციალ-დემოკრატიული პარტიის სიის № 1 კანდიდატი მიხეილ დავითის ძე ზეიცმანი.

სახლის უკანასკნელი ფლობელი იყო მეშჩანინი ისააკ ბერა მოზნაი. საბჭოტა ხელისუფლების დამყარების შემდეგ მოხდა სახლის ნაციონალიზაცია. ამჟამად შენობაში განთავსებულია სტომატოლოგიური კლინიკა.

აღწერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ორსართულიანი აგურის შენობა ასიმეტრიულია. შენობას ფასადზე გააჩნია სართულთშორისი ზოლურა. ცენტრალურ ფანჯრებს აქვს ნახევრაწრიული სანდრიკი, ხოლო კუთხისებს - სწორკუთხა. შესასვლელი მდებარეობს შენობის მარჯვენა ნაწილში[1].

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Волошин В. Вдоль и поперёк Итальянского. — Таганрог: ИП Кравцов В.А., 2012. ISBN 978-5-904585-27-3.
  • Гаврюшкин О. П. По старой Греческой... (Хроника обывательской жизни). — Таганрог: Лукоморье, 2003. — 514 с. — ISBN 5-901565-15-0.
  • Давидич Т. Ф. Стиль как язык архитектуры. — Харьков: Изд-во Гуманитарный центр, 2010. — 336 с. — ISBN 978-966-8324-70-3.
  • Собрание фасадов Его Императорского Величества, высочайше апробированных для частных строений в городах Российской империи. Ч. 1-4. СПб., 1809–1812.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Глазычев В. Л. Архитектура. Энциклопедия. — М.: Дизайн. Информация. Картография; Астрель; АСТ, 2002. — 672 с. — ISBN 5-17-005418-1.