ბაჰარდენის მღვიმე
| ბაჰარდენის მღვიმე | |
|---|---|
 ბაჰარდენის მღვიმე | |
| კოორდინატები: 38°18′04″ ჩ. გ. 57°31′06″ ა. გ. / 38.30111° ჩ. გ. 57.51833° ა. გ. | |
| ქვეყანა |  თურქმენეთი
|
| სიგრძე | 250 მ |
| სიღრმე | 69 მ |
| შესასვლელთა რაოდენობა | 5 |
| განათება | ელექტრული |
| ამგებელი ქანები | კირქვა |
  | |
ბაჰარდენის მღვიმე — კარსტული მღვიმე სამხრეთ-დასავლეთ თურქმენეთში, ქალაქ ბაჰარლიდან სამხრეთ-აღმოსავლეთით 19 კილომეტრში და ქალაქ აშხაბადიდან 120 კილომეტრში. მდებარეობს ქოფეთდაღის ფარგლებში, ქოუს ქედზე, დუგუნის მთის წიაღში. წარმოადგენს კირქვებში გამომუშავებულ ერთ დიდ დარბაზს. აქვს 5 შესასვლელი. სიგრძე 250 მ, სიგანე 50 მ, სიღრმე 69 მ, სიმაღლე 26 მ-მდე, მოცულობა 75 ათ. მ³.[1] აქვს დახრილი ფსკერი, რომელზედაც იმყოფება კირქვის ნატეხები და გუანო. მღვიმის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში მდებარეობს მიწისქვეშა ტბა ქიოვ-ათა, რომლის მაქსიმალური სიღრმეა 14 მ. მისი წყალი გოგირდოვანია და აქვს მუდმივი ტემპერატურა 37 °C.
მღვიმეში გვხვდება ღამურები, მღრღნელები, მტრედი, წითელნისკარტა მაღრანი, ჩვეულებრივი ყაპყაპი. აქვე ბინადრობს უხერხემლოთა დაახლოებით 50-მდე სახეობა. გუანოს ფართობია 1300 მ², ხოლო მოცულობა აჭარბებს 670 მ³-ს. იგი ეროვნული კურორტია. ელექტრიფიცირებულია. მღვიმეში იმართება ექსკურსიები და ცურაობა ნავებზე. ბანაობა.
ბაჰარდენის მღვიმე ცნობილია XVIII საუკუნიდან.[2] პირველი სამეცნიერო ცნობები მღვიმისა და მიწისქვეშა ტბის არსებობის შესახებ გაჩნდა 1886 წელს.[3] 1896 წელს ბეჭდვით სიტყვაში დაიბეჭდა პუბლიკაცია, რომელმაც აშხაბადელებს გააცნო მღვიმე და მიწისქვეშა ტბა; მას შემდეგ ამ ადგილს ნახულობდნენ აშხაბადიდან და მისი მიდამოებიდან. 1976 წელს მღვიმე შეისწავლეს გეოლოგებმა და სპელეოლოგებმა. ვიქტორ დუბლიანსკიმ შეადგინა მღვიმის აღწერა.