ანდრია აბაშიძე

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ აბაშიძე.

ანდრია ივანეს ძე აბაშიძე (დ. 15 დეკემბერი [ძვ. სტ. 2 დეკემბერი], 1914, მოსკოვი — გ. 26 იანვარი, 1992, თბილისი) — ქართველი მეცნიერი სამშენებლო ტექნიკის დარგში. ტექნიკურ მეცნიერებათა დოქტორი (1963), პროფესორი (1967), საქართველოს მეცნიერებისა და ტექნიკის დამსახურებული მოღვაწე (1974).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1940 წელს დაამთავრა თბილისის რკინიგზის ტრანსპორტის ინჟინერთა ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტი. 1941–1947 წლებში მუშაობდა სხვადასხვა საპროექტო ორგანიზაციაში; 1947 წლიდან — თბილისის ჰიდროტექნიკური და ენერგეტიკულ სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში უფროს მეცნიერ თანამშრომლად, ხოლო 1958 წლიდან საქართველოს ენერგეტიკული და ჰიდროტექნიკურ ნაგებობათა სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ნაგებობათა დინამიკის განყოფილების გამგედ.

აბაშიძის შრომები ეხება ნაგებობათა გამოცდის თეორიის საკითხებს. აბაშიძემ შექმნა ტურბოგენერატორებისათვის განკუთვნილი ასაწყობი საძირკველის რკინაბეტონის კონსტრუქციები, ტურბოაგრეგატის ლითონის საძირკველი. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]