განკანონება

განკანონება — ძველ საქართველოში საეკლესიო სჯულის ან სამონასტრო წესდებულების დამრღვევი სასულიერო თუ საერო პირის დასჯა საეკლესიო-სამონასტრო ხელისუფლების მიერ. დანაშაულისდა მიხედვით არსებობდა სხვადასხვაგვარი სასჯელი — შეგონება, მონანიება, ხარისხ-პატივის აყრა, ეკლესია-მონასტრისაგან განკვეთა-გაძევება, აგრეთვე ზოგი სხეულებრივი და ქონებრივი სასჯელი და სხვა; ასეთ სასჯელს, კერძოდ, ქონებრივს, საკანონო ეწოდებოდა.ზოგი ამ სასჯელთაგანი საერო სასჯელს ემატებოდა.

ლიტერატურა

• ფურცელაძე დ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 682.