ლუჩანო პავაროტი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Luciano Pavarotti in Saint Petersburg.jpg|thumb|250px|ლუჩანო პავაროტი]] |
[[ფაილი:Luciano Pavarotti in Saint Petersburg.jpg|thumb|250px|ლუჩანო პავაროტი]] |
||
'''ლუჩანო პავაროტი''' (Luciano Pavarotti) (დ. [[12 ოქტომბერი]], [[1935]] – გ. [[6 სექტემბერი]], [[2007]] მოდენა, იტალია.) — იტალიელი ტენორი, ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული თანამედროვე ვოკალურ შემსრულებელთაგან [[ოპერა|ოპერის]] სამყაროში და მრავალ სხვა სამუსიკო ჟანრში. განთქმული მისი სატელევიზიო კონცერტებით, პავაროტი სამ უდიდეს ტენორთაგან ერთ-ერთი იყო. სახელი გაითქვა ასევე [[ქველმოქმედება|საქველმოქმედო]] საქმიანობით მრავალი ქვეყნის ლტოლვილთა დახმარებისთვის და [[წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა|წითელი ჯვრისთვის]] ფონდების მოზიდვით. მისი კარიერის უკანასკნელი წლები ასევე ცნობილი სხვადასხვა ცნობილ შემსრულებელთან თანამშრომლობით, პროექტის "[[Pavarotti and Friends]]" სახით. |
'''ლუჩანო პავაროტი''' (Luciano Pavarotti) (დ. [[12 ოქტომბერი]], [[1935]] – გ. [[6 სექტემბერი]], [[2007]] მოდენა, იტალია.) — იტალიელი ტენორი, ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული თანამედროვე ვოკალურ შემსრულებელთაგან [[ოპერა|ოპერის]] სამყაროში და მრავალ სხვა სამუსიკო ჟანრში. განთქმული მისი სატელევიზიო კონცერტებით, პავაროტი სამ უდიდეს ტენორთაგან ერთ-ერთი იყო. სახელი გაითქვა ასევე [[ქველმოქმედება|საქველმოქმედო]] საქმიანობით მრავალი ქვეყნის ლტოლვილთა დახმარებისთვის და [[წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა|წითელი ჯვრისთვის]] ფონდების მოზიდვით. მისი კარიერის უკანასკნელი წლები ასევე ცნობილი სხვადასხვა ცნობილ შემსრულებელთან თანამშრომლობით, პროექტის "[[Pavarotti and Friends]]" სახით. |
||
'''''რუდოლფის პარტია პუჩინის ოპერა ”ბოჰემაში” პირველი გამარჯვება იყო ლუჩანო პავაროტის შემოქმედებით ცხოვრებაში. 1961 წელს, როცა პავაროტიმ ეს პარტია იმღერა, ოპერის მომავალი ვარსკვლავი 26 წლის იყო. არადა, ოპერის მომღერლობაზე არასდროს უოცნებია - ფეხბურთელი უნდოდა გამხდარიყო და მხოლოდ მამის, მოდენელი მეფუნთუშის, ძალისხმევით, დაიწყო სიმღერა იტალიის ამ პატარა ქალაქის საბავშვო გუნდში. თუმცა ფეხბურთს პავაროტიმ მაინც არ უღალატა - ამბობდა, რომ სპორტსა და ოპერას ბევრი რამ აკავშირებს და, ამის დასამტკიცებლად, 1990 წელს, პლასიდო დომინგოსა და ხოსე კარერასთან ერთად, სტადიონებზე დაიწყო სიმღერა. კონცერტების სერია, სახელწოდებით ”სამი ტენორი”, მსოფლიო ჩემპიონატს მიეძღვნა ფეხბურთში. ეს იყო უნიკალური აქცია, რომელმაც ოპერას პოპულარობა დაუბრუნა. |
|||
ეს სპორტული აზარტი ლუჩანო პავაროტისთვის არც სცენაზე იყო უცხო. წარმატებული დებიუტის შემდეგ მას მსოფლიოს წამყვან თეატრებში ეპატიჟებიან და ცოტა ხანში, დონიცეტის „პოლკის ქალიშვილში” სიმღერის შემდეგ, ”ზედა დოს მეფეს” უწოდებენ. მუსიკალური კრიტიკოსები წერენ, რომ კარუზოს შემდეგ სწორედ პავაროტიმ დაიმორჩილა ბგერები, რომლებიც მიუწვდომლად ითვლებოდა საოპერო ხელოვნებაში. |
|||
“დომინგოს აქვს ასეთი ფრაზა: „მე გავხდი ტენორი, პავაროტი დაიბადა ტენორად...” ხალხი დადიოდა მის სპექტაკლებზე სწორედ ამ მაღალი „დოსა“ და „სის“ მოსასმენად...” |
|||
ეს მწერალი ლაშა ბუღაძეა. იგი ამაყობს იმით, რომ პავაროტის თითქმის ყველა ჩანაწერი აქვს და ამბობს, რომ პავაროტი „მეფე-ტენორად“ სწორედ მაღალმა ნოტებმა აქცია: |
|||
[ლაშა ბუღაძის ხმა] „ოპერა შემიყვარდა სწორედ ამ სამი ტენორის კონცერტის შემდეგ. მაშინ 11-12 წლისა ვიყავი და როცა პავაროტიმ „ნესუნ დორმა“ შეასრულა, მივხვდი, რომ რაღაც საოცრებას შევეხე.“ |
|||
ამ საოცრებას ხმაში და ხმის შესაძლებლობებში პავაროტი თავად გრძნობდა. ერთ-ერთ ინტერვიუში „მეფე-ტენორი“ აღნიშნავს: ვიცი, რომ ხალხს ბედნიერებას ვანიჭებ. ვიცი, რომ ღმერთმა განსაკუთრებით დამაჯილდოვა - ის ჩემს სახმო სიმებს ეამბორაო. |
|||
2006 წელს პავაროტის კუჭქვეშა ჯირკვლის სიმსივნე აღმოუჩინეს. ოპერაციის შემდეგ ექიმების პროგნოზი ოპტიმისტური იყო. აგვისტოში დიდი მომღერალი ისევ საავადმყოფოში მოხვდა. ცოტა ხანში გამოწერეს და, ხელოვნებაში გაწეული ღვაწლისათვის, იტალიის კულტურის სამინისტროს პრემიით დააჯილდოეს. პავაროტი ამ პრემიის პირველი ლაურეატი გახდა. 5 სექტემბერს იგი კვლავ გადაიყვანეს ქალაქ მოდენას საავადმყოფოში. ამჯერად მას თირკმელებმა უღალატა. 6 სექტემბერს, გათენებისას, იტალიელებს აუწყეს, რომ დიდი ტენორი ცოცხალი აღარაა. მთელ იტალიაში - მათ შორის, უბრალო ხალხის ოჯახებში - ისევ აჟღერდა პავაროტის ხმა. |
|||
'''''''' |
|||
== დისკოგრაფია == |
== დისკოგრაფია == |
||
17:55, 19 ოქტომბერი 2014-ის ვერსია
ლუჩანო პავაროტი (Luciano Pavarotti) (დ. 12 ოქტომბერი, 1935 – გ. 6 სექტემბერი, 2007 მოდენა, იტალია.) — იტალიელი ტენორი, ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული თანამედროვე ვოკალურ შემსრულებელთაგან ოპერის სამყაროში და მრავალ სხვა სამუსიკო ჟანრში. განთქმული მისი სატელევიზიო კონცერტებით, პავაროტი სამ უდიდეს ტენორთაგან ერთ-ერთი იყო. სახელი გაითქვა ასევე საქველმოქმედო საქმიანობით მრავალი ქვეყნის ლტოლვილთა დახმარებისთვის და წითელი ჯვრისთვის ფონდების მოზიდვით. მისი კარიერის უკანასკნელი წლები ასევე ცნობილი სხვადასხვა ცნობილ შემსრულებელთან თანამშრომლობით, პროექტის "Pavarotti and Friends" სახით. რუდოლფის პარტია პუჩინის ოპერა ”ბოჰემაში” პირველი გამარჯვება იყო ლუჩანო პავაროტის შემოქმედებით ცხოვრებაში. 1961 წელს, როცა პავაროტიმ ეს პარტია იმღერა, ოპერის მომავალი ვარსკვლავი 26 წლის იყო. არადა, ოპერის მომღერლობაზე არასდროს უოცნებია - ფეხბურთელი უნდოდა გამხდარიყო და მხოლოდ მამის, მოდენელი მეფუნთუშის, ძალისხმევით, დაიწყო სიმღერა იტალიის ამ პატარა ქალაქის საბავშვო გუნდში. თუმცა ფეხბურთს პავაროტიმ მაინც არ უღალატა - ამბობდა, რომ სპორტსა და ოპერას ბევრი რამ აკავშირებს და, ამის დასამტკიცებლად, 1990 წელს, პლასიდო დომინგოსა და ხოსე კარერასთან ერთად, სტადიონებზე დაიწყო სიმღერა. კონცერტების სერია, სახელწოდებით ”სამი ტენორი”, მსოფლიო ჩემპიონატს მიეძღვნა ფეხბურთში. ეს იყო უნიკალური აქცია, რომელმაც ოპერას პოპულარობა დაუბრუნა.
ეს სპორტული აზარტი ლუჩანო პავაროტისთვის არც სცენაზე იყო უცხო. წარმატებული დებიუტის შემდეგ მას მსოფლიოს წამყვან თეატრებში ეპატიჟებიან და ცოტა ხანში, დონიცეტის „პოლკის ქალიშვილში” სიმღერის შემდეგ, ”ზედა დოს მეფეს” უწოდებენ. მუსიკალური კრიტიკოსები წერენ, რომ კარუზოს შემდეგ სწორედ პავაროტიმ დაიმორჩილა ბგერები, რომლებიც მიუწვდომლად ითვლებოდა საოპერო ხელოვნებაში.
“დომინგოს აქვს ასეთი ფრაზა: „მე გავხდი ტენორი, პავაროტი დაიბადა ტენორად...” ხალხი დადიოდა მის სპექტაკლებზე სწორედ ამ მაღალი „დოსა“ და „სის“ მოსასმენად...”
ეს მწერალი ლაშა ბუღაძეა. იგი ამაყობს იმით, რომ პავაროტის თითქმის ყველა ჩანაწერი აქვს და ამბობს, რომ პავაროტი „მეფე-ტენორად“ სწორედ მაღალმა ნოტებმა აქცია:
[ლაშა ბუღაძის ხმა] „ოპერა შემიყვარდა სწორედ ამ სამი ტენორის კონცერტის შემდეგ. მაშინ 11-12 წლისა ვიყავი და როცა პავაროტიმ „ნესუნ დორმა“ შეასრულა, მივხვდი, რომ რაღაც საოცრებას შევეხე.“
ამ საოცრებას ხმაში და ხმის შესაძლებლობებში პავაროტი თავად გრძნობდა. ერთ-ერთ ინტერვიუში „მეფე-ტენორი“ აღნიშნავს: ვიცი, რომ ხალხს ბედნიერებას ვანიჭებ. ვიცი, რომ ღმერთმა განსაკუთრებით დამაჯილდოვა - ის ჩემს სახმო სიმებს ეამბორაო.
2006 წელს პავაროტის კუჭქვეშა ჯირკვლის სიმსივნე აღმოუჩინეს. ოპერაციის შემდეგ ექიმების პროგნოზი ოპტიმისტური იყო. აგვისტოში დიდი მომღერალი ისევ საავადმყოფოში მოხვდა. ცოტა ხანში გამოწერეს და, ხელოვნებაში გაწეული ღვაწლისათვის, იტალიის კულტურის სამინისტროს პრემიით დააჯილდოეს. პავაროტი ამ პრემიის პირველი ლაურეატი გახდა. 5 სექტემბერს იგი კვლავ გადაიყვანეს ქალაქ მოდენას საავადმყოფოში. ამჯერად მას თირკმელებმა უღალატა. 6 სექტემბერს, გათენებისას, იტალიელებს აუწყეს, რომ დიდი ტენორი ცოცხალი აღარაა. მთელ იტალიაში - მათ შორის, უბრალო ხალხის ოჯახებში - ისევ აჟღერდა პავაროტის ხმა. '''
დისკოგრაფია
მთავარი სტატია: ლუჩანო პავაროტის დისკოგრაფია.რესურსები ინტერნეტში
