ჰუსეინ არიფი
| ჰუსეინ არიფი | |
| ამჟამინდელი თანამდებობა | |
|---|---|
| დაიკავა | |
| დაბადებული | 15 ივნისი 1924 იენიგუნი, ღაზახის რაიონი, აზერბაიჯანის სსრ, ზსფსრ, სსრკ |
| გარდაცვლილი | 14 სექტემბერი 1992 (68 წლის) ბაქო აზერბაიჯანი |
ჰუსეინ არიფი (აზერ. Hüseyn Arif; 1924, ყაზახის ოლქი - 14 სექტემბერი, 1992, ბაქო) — საბჭოთა აზერბაიჯანელი პოეტი.
ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
დაიბადა 1924 წელს გლეხის ოჯახში ყაზახის რაიონის სოფელ იენი-გუშში. სკოლის დამთავრების შემდეგ სწავლა განაგრძო საბირის სახელობის რუსეთის პედაგოგიურ კოლეჯში (ამჟამად აზერბაიჯანის სახელმწიფო პედაგოგიური კოლეჯი), რის შემდეგაც დაიწყო სკოლის მასწავლებლის კარიერა (1940-1942). 1942 წელს გაიწვიეს დიდ სამამულო ომში, სადაც მონაწილეობა მიიღო უკრაინის, პოლონეთის, ჩეხოსლოვაკიისა და გერმანიის განთავისუფლებისთვის ბრძოლებში. 1946 წელს დემობილიზაციის შემდეგ გაემგზავრა ბაქოში და ჩაირიცხა აზერბაიჯანის სახელმწიფო უნივერსიტეტის აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტზე, რომელიც დაამთავრა 1951 წელს. 1951-1952 წლებში სწავლობდა ასპირანტურაში.
კარიერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
1957-1959 წლებში - აზერბაიჯანის საგარეო ქვეყნებთან მეგობრობისა და კულტურული ურთიერთობის საზოგადოების განყოფილების გამგე, 1965-1967 წლებში - მხატვრული ლიტერატურის "აზერნეშრას" რედაქციის უფროსი რედაქტორი, 1967-1968 წლებში - რედაქციის ხელმძღვანელი. სტამბა „განჯლიკის“ მხატვრული ლიტერატურა, 1982 -1992 წლებში - აზერბაიჯანის აშუღთა კავშირის თავმჯდომარე, 1991 წელს აირჩიეს აზერბაიჯანის აქსაკალთა საბჭოს წევრად.
შემოქმედება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ბავშვობიდან ჰუსეინ არიფი უსმენდა რამდენიმე აშუღის მეჯლისს, რამაც შემდგომში გავლენა მოახდინა პოეტის შემოქმედებაზე.
შემოქმედებითი მოღვაწეობა მან დაიწყო დიდი სამამულო ომის დროს, როგორც ლირიკული პოეტი, მაგრამ ჰუსეინ არიფის შემოქმედების ადრეული პერიოდიც კი გამოირჩევა ორიგინალურობითა და სიახლეებით. ჰუსეინ არიფის შემოქმედება ახლოსაა ნაციონალურ სულთან და იმდენად არის გამსჭვალული ხალხის არსით, რომ აზერბაიჯანული ზეპირი ხალხური ხელოვნების ცოდნის გარეშე შეუძლებელია პოეტის შემოქმედების მნიშვნელობის სრულად გაგება. ჰუსეინ არიფის ნამუშევრები სავსეა ხალხური სიბრძნისა და ხალხური ლეგენდების ხელახალი ინტერპრეტაციით. პოეტის შემოქმედებას ასევე აქვს ძლიერი ტრაგიკული დასაწყისი, რომელიც დაკავშირებულია პოეტის ვაჟის არიფის გარდაცვალებასთან, რომლის ხსოვნას ჰუსეინ ჰუსეინზადემ აიღო ასეთი ფსევდონიმი, მაგრამ ამის მიუხედავად, პოეტის ბევრ შემოქმედებაში ოპტიმისტური მოტივები ჭარბობს. ეწეოდა უცხოელი პოეტების თხზულებათა თარგმანს, მათ შორის გამოირჩეოდა ლერმონტოვისა და გურამიშვილის ნაწარმოებების თარგმანები.