ჰაიმორის ღრუ
ჰაიმორის ღრუ (ლათ. sinus maxillaris, ძვ. ლათ. sinus Highmori) — ზედა ყბის წიაღი, ცხვირის ღრუს დანამატი ღრუ ზედა ყბაში; ამოფენილია ლორწოვანი გარსით. მისი მოცულობაა 15 სმ³. სახელწოდება მიიღო ინგლისელი ანატომის ნათანიელ ჰაიმორის პატივსაცემად, რომელმაც პირველმა აღწერა ეს ღრუ. ჰაიმორის ღრუ დაკავშირებულია ცხვირის ღრუსთან დიდი ხვრელით, რომელსაც ნაწილობრივ ფარავს ცხავის ძვლის კავისებრი მორჩი. ჰაიმორის ღრუს ანთებას ჰაიმორიტი ეწოდება.
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 591.