ყოველთა მწუხარეთა სიხარულის ეკლესია (პუშკინი)
| ყოველთა მწუხარეთა სიხარულის ეკლესია | |
| |
  | |
ძირითადი ინფორმაცია
| |
|---|---|
| გეოგრაფიული კოორდინატები | 59°43′29″ ჩ. გ. 30°24′37″ ა. გ. / 59.72472° ჩ. გ. 30.41028° ა. გ. |
| რელიგიური კუთვნილება | რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია |
| ქვეყანა |  რუსეთი
|
| ადგილმდებარეობა | პუშკინი |
| სასულიერო სტატუსი | აღდგენილი |
| ფუნქციური სტატუსი |  რუსეთის კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლი
|
ხუროთმოძღვრების აღწერა
| |
| ხუროთმოძღვრული სტილი | ნეორუსული |
| თარიღდება | 1912-1914 |
ყოველთა მწუხარეთა სიხარულის ეკლესია (რუს. Церковь иконы Божией Матери «Всех скорбящих Радость») — მართლმადიდებლური ეკლესია ქალაქ პუშკინში, ცარსკოე-სელოს ყოფილ წითელი ჯვრის საზოგადოებასთან. აგებულია 1912-1914 წლებში.
ეკლესია მიეკუთვნება რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მოსკოვის საპატრიარქოს სანქტ-პეტერბურგის ეპარქიას.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
წითელი ჯვრის საზოგადოების წარმომადგენლობა დაარსდა 1877 წელს. იგი არსებობდა რუსეთ-ოსმალეთის ომის დასრულებამდე. 1899 წელს დაარსდა ცარსკოე-სელოს წითელი ჯვრის კომიტეტი. მისი შექმნის ინიციატორი იყო გენერალი პ. ფ. რერბერგი. საზოგადოების ჩამოყალიბების შემდეგ მათ გახსნეს ამბულატორია, ხოლო რუსეთ-ოსმალეთის ომის დაწყების შემდეგ ლაზარეთი 10 კაცზე. 1908 წელს საზოგადოებისათვის არქიტექტორ ს. ა. დანინის პროექტით ააშენეს ორსართულიანი შენობა. ახალ შენობაში 1908 წელს განათავსეს ქირურგიული განყოფილება რვა საწოლზე.
1912 წლის 21 ივნისს ეკატერინეს სახელობის საკათედრო ტაძრის წინამძღვარმა დედოფალ ალექსანდრა თედორეს ასულის მონაწილეობით საფუძველი ჩაუყარა ახალი ქვის შენობას. მშენებლობა, რომელიც არქიტექტორ ს. ა. დანინის პროექტით მიმდინარეობდა, გაგრძელდა 1913 წლამდე. მასში განათავსეს ამბულატორია, საერთო საცხოვრებელი დებისთვის და ეკლესია.
ეკლესია აკურთხეს ღვთისმშობლის ხატის „ყოველთა მწუხარეთა სიხარულის“ სახელზე 1914 წლის 13 ოქტომბერს. 1922 წლის 7 მარტს ეკლესია გაძარცვეს. ტაძარი კი დახურეს 1923 წლის 11 ნოემბერს.
1923 წლიდან შენობაში მუშაობდა ბავშვთა სანატორიუმი, ხოლო თავად ეკლესიის შენობაში განათავსეს სააქტო დარბაზი.
ტაძარში ღვთისმსახურება აღსდგა 2006 წლის 6 ნოემბერს. ამჟამად მიმდინარეობს ტაძრის რესტავრაცია.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Вильчковский С. Н. Царское Село:. — Репринт. воспроизведение изд. 1911 г. — СПб.: Рекл.-изд. предприятие "Титул-СПб.", 1992.
- Ласточкин С. Я., Рубежанский Ю. Ф. Царское Село - резиденция российских монархов: Архит. и воен.-ист. очерк. — 2-е изд., доп. и перераб. — СПб.: Тип. "Правда", 2000. — С. 164—167. — ISBN 5-85991-043-6.