კიმბრები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
ახალი გვერდი: კიმბრები (Κίμβροι, Cimbri) — გერმანული ტომი. ძვ. წ. II საუკუნის ბოლოს და... |
No edit summary |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
კიმბრები (Κίμβροι, Cimbri) — გერმანული ტომი. ძვ. წ. II საუკუნის ბოლოს დაიკავეს იუტლანდიის ნახევარკუნძულის ქარვით მდიდარი ცენტრალური და ჩრდილოეთი ნაწილი. დაახლ. 120 წელს ტევტონებთან, ტიგურინებთან და ამბრონებთან ერთად, რომლებმაც საკუთარი ტერიტორიის ნაწილი წყალდიდობის გამო დაკარგეს, დაიძრნენ სამხრეთით. დუნაის ზემო წელზე დაიმორჩილეს კელტური ტომები და 113 წელს ნორიკში ნორეის ბრძოლაში დაამარცხეს რომაელები, შემდეგ გადავიდნენ გალიაში, სადაც რომაელებს რამდენიმე მარცხი მიაყენეს (109, 107 და განსაკუთრებით 105 წელს არაუზიონთან, როდესაც განადგურდა ორი რომაული არმია და დაიღუპა 80 ათასი ჯარისკაცი). კიმბრების განუწყვეტელმა გამარჯვებებმა რომის მოსახლეობისათვის გამოიწვია terror cimbricus („კიმბრების საშინელება“). 104 წელს კიმბრებთან და ტევტონებთან ბრძოლა კონსულ გაიუს მარიუსს მიანდეს. 102 წელს კიმბრები რომისკენ დაიძრნენ და თითქმის მთელი ჩრდილოეთ იტალია დაიკავეს, მაგრამ მარიუსმა ვერცელის ბრძოლაში (ძვ. წ. 101) მოახერხა მათი გატეხვა და მათი არმია თითქმის მთლიანად გაანადგურა. კიმბრების დიდი ნაწილი მონებად გაყიდეს, ადგილი ჰქონდა ქალების მასიურ, შესაძლოა რიტუალურ, თვითმკვლელობას. გადარჩენილი კიმბრები ჩრდილოეთით წავიდნენ. |
'''კიმბრები''' ({{lang-el|Κίμβροι}}, {{lang-la|Cimbri}}) — [[ძველი გერმანელები|გერმანული]] ტომი. [[ძვ. წ. II საუკუნე|ძვ. წ. II საუკუნის]] ბოლოს დაიკავეს [[იუტლანდიის ნახევარკუნძული|იუტლანდიის ნახევარკუნძულის]] [[ქარვა|ქარვით]] მდიდარი ცენტრალური და ჩრდილოეთი ნაწილი. დაახლ. [[ძვ. წ. 120|120]] წელს [[ტევტონები|ტევტონებთან]], [[ტიგურინები|ტიგურინებთან]] და [[ამბრონები|ამბრონებთან]] ერთად, რომლებმაც საკუთარი ტერიტორიის ნაწილი წყალდიდობის გამო დაკარგეს, დაიძრნენ სამხრეთით. [[დუნაი|დუნაის]] ზემო წელზე დაიმორჩილეს [[კელტები|კელტური]] ტომები და [[ძვ. წ. 113|113]] წელს [[ნორიკი|ნორიკში]] [[ნორეის ბრძოლა|ნორეის ბრძოლაში]] დაამარცხეს [[რომის რესპუბლიკა|რომაელები]], შემდეგ გადავიდნენ [[გალია|გალიაში]], სადაც რომაელებს რამდენიმე მარცხი მიაყენეს (109, 107 და განსაკუთრებით 105 წელს არაუზიონთან, როდესაც განადგურდა ორი რომაული არმია და დაიღუპა 80 ათასი ჯარისკაცი). კიმბრების განუწყვეტელმა გამარჯვებებმა რომის მოსახლეობისათვის გამოიწვია ''terror cimbricus'' („კიმბრების საშინელება“). [[ძვ. წ. 104|104]] წელს კიმბრებთან და ტევტონებთან ბრძოლა კონსულ [[გაიუს მარიუსი|გაიუს მარიუსს]] მიანდეს. [[ძვ. წ. 102|102]] წელს კიმბრები რომისკენ დაიძრნენ და თითქმის მთელი ჩრდილოეთ იტალია დაიკავეს, მაგრამ მარიუსმა [[ვერცელის ბრძოლა|ვერცელის ბრძოლაში]] ([[ძვ. წ. 101]]) მოახერხა მათი გატეხვა და მათი არმია თითქმის მთლიანად გაანადგურა. კიმბრების დიდი ნაწილი მონებად გაყიდეს, ადგილი ჰქონდა ქალების მასიურ, შესაძლოა რიტუალურ, თვითმკვლელობას. გადარჩენილი კიმბრები ჩრდილოეთით წავიდნენ. |
||
10:31, 20 ოქტომბერი 2019-ის ვერსია
კიმბრები (ბერძ. Κίμβροι, ლათ. Cimbri) — გერმანული ტომი. ძვ. წ. II საუკუნის ბოლოს დაიკავეს იუტლანდიის ნახევარკუნძულის ქარვით მდიდარი ცენტრალური და ჩრდილოეთი ნაწილი. დაახლ. 120 წელს ტევტონებთან, ტიგურინებთან და ამბრონებთან ერთად, რომლებმაც საკუთარი ტერიტორიის ნაწილი წყალდიდობის გამო დაკარგეს, დაიძრნენ სამხრეთით. დუნაის ზემო წელზე დაიმორჩილეს კელტური ტომები და 113 წელს ნორიკში ნორეის ბრძოლაში დაამარცხეს რომაელები, შემდეგ გადავიდნენ გალიაში, სადაც რომაელებს რამდენიმე მარცხი მიაყენეს (109, 107 და განსაკუთრებით 105 წელს არაუზიონთან, როდესაც განადგურდა ორი რომაული არმია და დაიღუპა 80 ათასი ჯარისკაცი). კიმბრების განუწყვეტელმა გამარჯვებებმა რომის მოსახლეობისათვის გამოიწვია terror cimbricus („კიმბრების საშინელება“). 104 წელს კიმბრებთან და ტევტონებთან ბრძოლა კონსულ გაიუს მარიუსს მიანდეს. 102 წელს კიმბრები რომისკენ დაიძრნენ და თითქმის მთელი ჩრდილოეთ იტალია დაიკავეს, მაგრამ მარიუსმა ვერცელის ბრძოლაში (ძვ. წ. 101) მოახერხა მათი გატეხვა და მათი არმია თითქმის მთლიანად გაანადგურა. კიმბრების დიდი ნაწილი მონებად გაყიდეს, ადგილი ჰქონდა ქალების მასიურ, შესაძლოა რიტუალურ, თვითმკვლელობას. გადარჩენილი კიმბრები ჩრდილოეთით წავიდნენ.