ეკლესიის სოციალური სწავლება

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

რომის კათოლიკე ეკლესიის სოციალური სწავლება — მორალური თეოლოგიის სპეციფიკური სფეროა, რომელიც სოციალური პროლემების მიმართ გამოიყენება. კარგად ინფორმირებულმა საზოგადოებრივმა აზრმა იცის, რომ ეკლესიის სოციალური სწავლება არანაირად არ შეიძლება შედარებული იყოს რომელიმე იდეოლოგიურ პოზიციასთან. ობიექტურია, რომ ეკლესიის სოციალური სწავლება არ არის არც იდეოლოგია და არც სოციალური თეორია, არც ეკონომიკური ან სოციალური სისტემის ცალკეული პროექტისთვის გამიზნული კლიშე, არც ძალაუფლების ან ინტერესთა ლეგიტიმაციის მიერ წარმოქმნილი პრაქტიკა. ეკლესიის სოციალური სწავლება არც იდეალიზებული უტოპია და არც ადამიანთა მთლიანობისთვის აბსტრაქტული მორალის კატალოგია.

ეს სწავლება, ჩვენ დროში, გამოხატავს ეკლესიის ხედვას სოციალურ სინამდვილეთა მიმართ, რომელიც შეფასებულია სახარების შუქზე და სთავაზობს საზოგადოებაში პრაქტიკული მოქმედების პრინციპულ დირექტივებს. იმავე დროს, ეს სწავლება თეოლოგიურად შთაგონებული და სოციალურად რეალისტურია, რამდენადაც სოციალურ ვითარებებში ადამიანის ცხოვრების ქრისტიანულ კონცეფციას სთავაზობს, რაც რაციონალური განაზრებით და ჰუმანური მეცნიერებებითაა პრაქტიზებული. ის ეხება ეკლესიის მსახურებას მათ მიმართ, ვინც საზოგადოებას აშენებს: ეკლესია ესწრაფვის... უბიძგოს ადამიანებს, რომ უპასუხონ, აგრეთვე რაციონალური განაზრების და ჰუმანური მეცნიერებების დახმარებით, საკუთარ მოწოდებას, როგორც ამქვეყნიური საზოგადოების პასუხისმგებელმა აღმშენებლებმა.

შეცდომა იქნებოდა, ეკლესიის სოციალურ სწავლება რომ უბრალოდ მესამე გზამდე დაგვეყვანა მარქსიზმს და კაპიტალიზმს შორის. ეკლესია არ სთავაზობს რაიმე იდეოლოგიას, რაიმე სოციალურ, ეკონომიკურ ან პოლიტიკურ სისტემას, ვინაიდან ეს არც მის სამოქმედო სფეროში და არც მის კომპეტენციაში არ შედის. მისი სპეციფიკური როლი გულისხმობს სოციალურ საქმიანობათა მორალური ფასეულობის განმარტებას და ადამიანის ღირსების სახარებისეულ ხედვასთან შეთანხმებული პრინციპების შეთავაზებას. ამ მოსაზრებას ცხადად გამოხატავს პაპი იოანე პავლე II: «ეკლესიის სოციალური მოძღვრება არ არის „მესამე გზა“ ლიბერალურ კაპიტალიზმსა და მარქსისტულ კოლექტივიზმს შორის, არც სხვა ნაკლებად ურთიერთსაწინააღმდეგო გადაწყვეტილებათა შესაძლო ალტერნატივა: მეტადრე, ის ქმნის საკუთარ კატეგორიას. ის არც იდეოლოგიაა, არამედ მეტწილად საზოგადოებასა და საერთაშორისო წესრიგში ადამიანის არსებობის რთულ სინამდვილეთა საყურადღებო განხილვის შედეგების ზუსტი ფორმულაცია, რწმენისა და საეკლესიო ტრადიციის შუქზე".

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]