Gewehr 43

Gewehr 43
	; Gewehr 43 შაშხანები რკინის სამიზნითა და ოპტიკით
ტიპი	ნახევრადავტომატური შაშხანა
წარმომავლობის ქვეყანა	ნაცისტური გერმანია
სამსახურის ისტორია
შეიარაღებაშია	1943-1945
ომები და კონფლიქტები	მეორე მსოფლიო ომი; ინდოჩინეთის პირველი ომი
წარმოების ისტორია
შექმნის თარიღი	1943
მწარმოებელი	Walther
წარმოების პერიოდი	1943–1945
რაოდენობა	402,713
მახასიათებლები
წონა	4.4
სიგრძე	1115
ლულის სიგრძე	550 მმ
ვაზნა	7.92×57 მმ მაუზერი
მუშაობის პრინციპი	გაზზე მომუშავე
ჭურვის/ტყვიის საწყისი სიჩქარე	746–776 მ/წმ
დამიზნების მანძილი	500 რკინის სამიზნით; 800 სნაიპერული ოპტიკით
დატენვის სისტემა	10 ვაზნიანი მოხსნადი მჭიდი ან 5 ვაზნიანი სავაზნე მჭერი
სამიზნეები	რკინის სამიზნე ან სნაიპერული ოპტიკა

Gewehr 43 ან Karabiner 43 („გევერ 43“, გვხვდება აბრევიატურებით: G43, K43, Gew 43, Kar 43) — მეორე მსოფლიო ომის დროს შექმნილი გერმანული ნახევრადავტომატური შაშხანა, რომელიც იყენებს 7.92×57მმ მაუზერის ვაზნებს. Gewehr 43-ის დიზაინი დაფუძნებული იყო მის ადრინდელ ვარიანტზე, Gewehr 41-ზე, თუმცა სიახლე იყო გაუმჯობესებული გაზზე მომუშავე მექანიზმი, რომელიც საბჭოთა წარმოების SVT-40-ს ჰგავდა. Gewehr 43 იწარმოებოდა ინოვაციური მასიური წარმოების მეთოდით.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გერმანიის სურვილმა, შეიარაღებაში ჰქონოდა ნახევრადავტომატური შაშხანები, გამოიწვია ორი სხვადასხვა დიზაინის იარაღის შექმნა, ესენი იყო G41(M) და G41(W). პირველი გერმანული იარაღის მწარმოებელი კომპანია მაუზერის შექმნილი იყო, მეორე კი ვალტერის (ფრჩხილებში მიწერილი M და W სწორედ იმას აღნიშნავდა, თუ რომელი მწარმოებლის შექმნილი იყო შაშხანა). მაუზერის შექმნილი იარაღი 1941 წელს გამოჩნდა და 12,755 ეგზემლპარი დამზადდა, თუმცა საბრძოლო პირობებში არასაიმედო აღმოჩნდა. ვალტერის შაშხანა უკეთესი აღმოჩნდა, მაგრამ მასაც ჰქონდა გარკვეული პრობლემები. ორივე იარაღის შემთხვევაში პრობლემის სათავე იქიდან მოდიოდა, რომ გერმანულმა ჯარმა მოითხოვა, შაშხანის ლულას არ ჰქონოდა ნახვრეტები, რომლითაც ავტომატურად დამტენი სისტემა მუშაობდა. ამ მოთხოვნის გათვალისწინება ნიშნავდა, რომ კონსტრუქტორებს უწევდათ არასტანდარტული მექანიზმების ძიება, რომლებიც უბრალოდ საიმედო არ იყო.

საბჭოთა კავშირში შეჭრისას გერმანელებმა ხელში ჩაიგდეს საბჭოური SVT-40-ების მცირე რაოდენობა, რომლებიც გერმანიაში გამოსაკვლევად გაიგზავნა. SVT-40 იყენებდა მარტივ გაზის მექანიზმს, რომელსაც ლულის ბოლოდან დაახლოებით 1/3-ზე არსებული ამოჭრილი ღიობი ამუშავებდა. სტანდარტული სავაზნე მჭერების მაგივრად კი ის კოლოფისებურ მჭიდს იყენებდა. SVT-40 აშკარად უფრო მარტივი და უპირატესი მექანიზმის მქონე იარაღი იყო, ვიდრე G41. 1943 წელს ვალტერმა აწ უკვე ნახსენები საბჭოური შაშხანის მსგავსი გაზზე მომუშავე მექანიზმი და G41(W)-ის მახასიათებლები გააერთიანა და მიიღო ბევრად გაუმჯობესებული შაშხანა. ეს იყო უფრო გამძლე, მარტივი და მსუბუქი იარაღი, რომლის წარმოებაც ადვილად ხდებოდა. იარაღი შეიარაღებაში მიიღეს სახელით Gewehr 43, მოგვიანებით კი 1944 წლის აპრილში სახელი გადაარქვეს და Karabiner 43 უწოდეს. მისი წარმოება 1943-1945 წლებში ხდებოდა, რა დროსაც დამზადდა 400,000-ზე ოდნავ მეტი ეგზემპლარი. გამძლეოიბს გამო გერმანული სამთო დივიზიების ჯარისკაცები Gewehr 43-ს კიბეების საფეხურებადაც კი იყენებდნენ. 10 ვაზნიანი მოხსნადი მჭიდის დამატება კი დიდი გაუმჯობესება იყო G41-ის შიდა ინტეგრირებული მჭიდის 5 ვაზნიანი მჭერებით დატენვასთან შედარებით.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

Chris Bishop (2002). The Encyclopedia of Weapons of World War II. Sterling Publishing Company. p. 217.
David Westwood (2005). Rifles: An Illustrated History of Their Impact. ABC-CLIO. pp. 338–339.
Chris McNab (2013). German Automatic Rifles 1941-45: Gew 41, Gew 43, FG 42 and StG 44. Osprey Publishing. pp. 34 and 40.
Senich, Peter R., The German Assault Rifle, 1935-1945, Paladin Press, Boulder, Colo. USA, 1987 p. 147

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]