ჟილბერის სინდრომი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ჟილბერის სინდრომი მემკვიდრული დაავადბაა, რომელსაც იწვევს ფერმენტ გლუკურონილტრანსფერაზის გენეტიკურად განპირობებული დეფიციტი, ამ ფერმენტის დახმარებით ღვიძლის უჯრედებში არაპირდაპირი ბილირუბინი გარდაიქმნება პირდაპირში. დაავადება მეტწილად ბავშვთა ან მოზარდობის ასაკში ვლინდება. ყველაზე ხშირად აღინიშნება: სკლერების, პირის ღრუს, ლორწოვნი გარსისა და კანის არამუდმივი მოყვითალო შეფერილობა, ადვილად დაღლა, მარჯვენა ფერდქვეშა არეში უმნიშვნელო ტკივილის გამო დისკომფორტი. სისხლის ბიოქიმიური გამოკვლევის დროს აღინიშნება საერთო ბილირუბინის მატება არაპირდაპირი ფრაქციის ხარჯზე, ღვიძლის დანარჩენი სინჯები ნორმაშია.

ჟილბერის სინდრომის დროს ბილირუბინის დონის მატების პროვოცირებას იწვევს მნიშვნელოვანი ფიზიკური და ფსიქოლოგიური დატვირთვა, დიეტის დარღვევა, შიმშილი,ზოგიერთი მედიკამენტის მიღება, ალკოჰოლის მოხმარება, ინფექციური დაავადებები. სწორედ ამის გამო მკურნალობის თვალსაზრისით მეტად მნიშვნელოვანია სათანადო რეჟიმის დაცვა (შრომის, კვების, დასვენების) და არა რაიმე მედიკამენტის მიღება. თუ ბილირუბინი მკვეთრად არ არის მომატებული, მისი დაქვეითება აუცილებლობას არ წარმოადგენს.

თუ ბილირუბინის დონე მკვეთრადაა მომატებული და თან ახლავს სისუსტე და ცუდი გუნებ-განწყობა, მაშინ ექიმი ნიშნავს სპეციალურ პრეპარატებს. ჟილბერის სინდრომს ახასიათებს კეთილთვისებიანობა, მისთვის საჭირო ნორმების დაცვის შემთხვევაში.