იხილეთ წყარო გვერდისთვის ნახევრად უდაბნოს ზონები

[[ფაილი:Koppen World Map BSh.png|thumb|right|250px|ნახევრად უდაბნოს ცხელი ზონები]]
'''ნახევრად უდაბნოს ზონები''' — [[ხმელეთი]]ს ბუნებრივი ზონები, სადაც ჭარბობს ნახევრად უდაბნოს ლანდშაფტი. მასში კომპლექსურად არის შეხამებული, ერთი მხრით, [[უდაბნო]]ებისა და, მეორე მხრით, სტეპების (ველების) და [[სავანა|სავანების]] [[ნიადაგი|ნიადაგები]] და მცენარეულობა. გავრცელებულია ჩრდილოეთ და სამხრეთ ნახევარსფეროს ზომიერ სუბტროპიკულ და ტროპიკულ ჰავის ქვეყნებში. ნახევრად უდაბნოს ზონებისთვის დამახასიათებელია მშრალი კონტინენტური ჰავა; აორთქლებადობა ბევრად სჭარბობს [[ატმოსფერული ნალექები]]ს წლიურ რაოდენობას (დაახლოებით 200-400 მმ<ref>[http://www.eolss.net/Sample-Chapters/C12/E1-05-06.pdf DRY LANDS AND DESERTIFICATION - National Science Foundation, Flanders, Belgium; Geography Department, University of Gent, Belgium.]</ref>).
[[ფაილი:Koppen World Map BSk.png|thumb|left|250px|ნახევრად უდაბნოს ცივი ზონები]]

სუსტადაა განვითარებული ჰიდროგრაფიული ქსელი, ნიადაგი ღია წაბლისფერი ან  რუხია, ხშირად დამლაშებული, მცენარეული საფარი გამეჩხრებულია, ჭარბობს ქსეროფილური მრავალწლოვანი ბალახები, ნახევრად ბუჩქები, ბუჩქები, გაზაფხულისა და შემოდგომის ეფემერები და ეფემეროიდები.

[[ამიერკავკასია]]ში განლაგებულია ვაკეებსა და მთისწინებზე [[ზღვის დონე|ზღვის დონიდან]] 400-600 მ-ზე ([[საქართველო]], [[აზერბაიჯანი]]), იშვიათად 1200 მ-მდე ([[სომხეთი]]). ჩვენში მეტწილად აღმოსავლეთ საქართველოს რაიონებში გვხვდება ([[ელდარის დაბლობი]], [[გარდაბნის ვაკე]], [[შირაქ-გარეჯის ზეგანი]]), ფრაგმენტების სახით [[თბილისი]]ს მიდამოებშიც. ძირითადი ედიფიკატორებია [[ავშანი]], [[ყარღანი]], [[ხურხუმო]], [[ჩარანი]] და სხვა. ეფემერებიდან და ეფემეროიდებიდან — [[შვრიელა]], [[ბოლქვიანი თივაქასრა]] და სხვა.

ნახევრად უდაბნოს ზონების ტერიტორიის უმეტესი ნაწილი ბუნებრივი საძოვრებია.

== იხილეთ აგრეთვე ==
* [[უდაბნო]]

==ლიტერატურა==
{{ქსე|7|351-352|ივანიშვილი მ.}}

==სქოლიო==
{{სქოლიო}}

[[კატეგორია:ფიზიკური გეოგრაფია]]