ბაროლო
ბაროლო არის წითელი, დაცული და კონტროლირებული ადგილწარმოშობის (DOCG) მქონე ღვინო, რომელიც ჩრდილოეთ იტალიაში, კერძოდ კი პიემონტის რეგიონშია წარმოებული. ის ნებიოლოს ჯიშის ყურძნისგან მზადდება და ხშირად მოხსენიებულია, როგორც იტალიის ერთ-ერთი საუკეთესო ღვინო.[1]
ბაროლოს წარმოების ზონა ვრცელდება ბაროლოს, კასტილიონე ფალეტოს, სერალუნგა დ'ალბას კომუნებზე და ასევე კერასკოს, დიანო დ'ალბას, გრინცანე კავურის, ლა მორას, მონფორტე დ'ალბას, ნოველოს, როდის და ვერდუნოს კომუნათა ნაწილებზე, ამათგან ყველა კუნეოს ოლქშია, ალბადან (ქალაქი პიემონტში) სამხრეთ-დასავლეთით. მიუხედავად იმისა, რომ არსებული კანონის თანახმად ვენახები აუცილებლად მთის ფერდობებზე უნდა ყოფილიყო გაშენებული, 2010 წელს გამოსული ახალი კანონი უფრო შორს წავიდა, კატეგორიულად აიკრძალა რა ბაროლოს დასამზადებლად არსებული ვენახების დაბლობებზე, ტენიან და სწორ ზედაპირზე, არასაკმარისი მზის სხვივების მქონე ადგილებსა და მთლიანად ჩრდილოეთისკენ მიქცეულ ადგილებზე გაშენება.[2]
ბაროლოს ბუკეტში ვარდების ტონებს შეხვდებით. ასევე აღსანიშნავია, რომ ღვინო კარგად ძველდება და დროსთან ერთად მოჟანგისფრო-მოწითალო ელფერს იღებს. მოსავლის აღებიდან სულ მცირე 38 თვე უნდა იყოს გასული, სანამ ბაროლოს გასაყიდად გამოუშვებენ, აქედან მინიმუმ 18 თვე მას ხეში უნდა ჰქონდეს გატარებული. თუ მის გამოშვებამდე 5 წელიწადი და მეტია გასული, ის შესაძლოა დახარისხდეს როგორც - რიზერვა.[3] რიზერვა იტალიურად მარაგს, რეზერვს ნიშნავს. როგორც წესი, ღვინის მწარმოებლები მაშინვე გაყიდვის ნაცვლად, მათი საუკეთესო ღვინის რაღაც ნაწილს გადაინახავდნენ ხოლმე, სწორედ აქედან მოდის ამ ტერმინის სახელწოდებაც. რიზერვა შესაძლოა ნიშნავდეს ჩვეულზე მაღალ ხარისხს, გაყიდვამდე დაძველებულ ღვინოს ან ორივეს ერთად.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ბოლო პერიოდამდე სჯეროდათ, რომ მე-19 საუკუნის შუამდე ბაროლო ტკბილი ღვინო იყო.[4] ეს შეხედულება დამყარებული იყო იმ ფაქტზე, რომ ნებიოლოს ჯიშის ყურძენი გვიან ოქტომბერში მწიფდება, მოსავლის მიღებამდე კი ტემპერატურა დაიკლებდა. ნოემბრისა და დეკემბრისთვის პიემონტში იმდენად აცივდებოდა, რომ ფერმენტაციის პროცესს შეაჩერებდა და ღვინოში ნარჩენი შაქრის მნიშვნელოვანი რაოდენობა დარჩებოდა. კიდევ ერთი პოპულარული მოსაზრების თანახმად, მე-19 საუკუნის შუაში კამილო კავურმა ბაროლოს რეგიონში ფრანგი მეღვინე ლუი უდაღი მოიწვია. ამის მიზანი ადგილობრივი ღვინისმწარმოებლების მეთოდების გაუმჯობესება იყო. მარანის ჰიგიენის გასაუმჯობესებლად გამოყენებული მეთოდის შედეგად, უდაღმა ნებიოლოს ჭაჭა სრულიად გამოაშრო, შექმნა რა პირველი თანამედროვე ბაროლო. ეს ახალი "მშრალი" ღვინო მალევე გახდა პოპულარული ტურინის დიდგვაროვნებსა და სავოიელების დინასტიაში. სწორედ ამან წარმოშო ბაროლოს ერთ-ერთი ცნობილი დახასიათება - "მეფეთა ღვინო და ღვინოთა მეფე".[3]
წარმოება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ხელსაყრელ რთველთა სერიას 1990-იანი წლების ბოლოს, ბაროლოს ფასის ზრდა და შესაბამისად მისი მოშენების მომატება მოჰყვა. 1990-დან 2004 წლამდე, ბაროლოს ზონაში ნებიოლოს ჯიშის ყურძენთა მოშენების მაჩვენებელი 47%-ით გაიზარდა. შედეგად წარმოებაც 7 მილიონი ბოთლიდან (1990-იანი წლების შუა პერიოდი) 10.25 მილიონ ბოთლამდე გაიზარდა (2000-იანი წლების შუა პერიოდი).
საკვებთან[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
როგორც დიდ, ძლევამოსილ, ტანინიან ღვინოს, ბაროლოს შესაბამისი "წონის" საკვები უნდა შევურჩიოთ. მსუბუქ, დაბალ ცილოვან საკვებს, მაგალითად როგორიცაა ორთქლზე მომზადებული ბოსტნეული, ბაროლო სრულიად დათრგუნავს. პიემონტში ბაროლოს ხშირად ხორცის კერძებთან, მსუყე პასტასა და რიზოტოსთან ერთად მიირთმევენ.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
• https://www.langhevini.it/ Barolo and Barbaresco World Opening
• https://www.intowine.com/barolo-piedmonte-italy-wine-vintage-chart
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Teague, Lettie, Food & Wine (September 2007). Is Barolo still Italy's greatest wine?
- ↑ K. O'Keefe Barolo and Barbaresco: the King and Queen of Italian WineCalifornia University Press 2014 ISBN 9780520273269
- ↑ 3.0 3.1 J. Robinson (ed) "The Oxford Companion to Wine" Third Edition pg 63-65 Oxford University Press 2006 ISBN 0-19-860990-6
- ↑ H. Johnson Vintage: The Story of Wine pg 419 Simon and Schuster 1989 ISBN 0-671-68702-6