დარკვეთი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სოფელი
დარკვეთი
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე იმერეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი ჭიათურის მუნიციპალიტეტი
თემი ზოდი
კოორდინატები 42°19′29″ ჩ. გ. 43°19′49″ ა. გ. / 42.32472° ჩ. გ. 43.33028° ა. გ. / 42.32472; 43.33028
პირველი ხსენება [[XVIII საუკუნე]]
ცენტრის სიმაღლე 580
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 887[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 99,7 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
დარკვეთი — საქართველო
დარკვეთი
დარკვეთი — იმერეთის მხარე
დარკვეთი

დარკვეთისოფელი ჭიათურის მუნიციპალიტეტში (ზოდის ადმინისტრაციული ერთეული).

მდებარეობს ჭიათურის პლატოზე, მდინარე ჯრუჭულის (ყვირილის მარჯვენა შენაკადი) მარჯვენა მხარეს, ზღვის დონიდან 580 მეტრზე. ჭიათურიდან დაშორებულია 8 კმ-ით, ქუთაისიდან — 76 კმ-ით, თბილისიდან — 181 კმ-ით. სოფელში არის საჯარო სკოლა და საბავშვო ბაღი, გადის საჩხერე-ზესტაფონის საავტომობილო გზა.

სოფლის მახლობლად არის დარკვეთის, სამგლეკლდის, ორმოების (კოჟების), სამელეკლდის, ძუძუანას მღვიმეები. სოფელს პირველად იხსენიებს იოჰან გიულდენშტედტი (XVIII ს.).

დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 887 ადამიანი.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
2002[2] 1134 574 560
2014[1] 887 424 463

არქეოლოგია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სოფელ დარკვეთში ეხი გაითხარა 1968-1972 წლებში. გამოვლინდა 5 სხვადასხვა ფენა, რომლებშიც ნაპოვნია კაჟის, რიყის ქვისა და ბაზალტის შრომისა და ბრძოლის იარაღები, სამკაული, ძვლის ნაწარმი, კერამიკა, ჭურჭელი. სოფელში არის X–XI საუკუნეების მიჯნის ქართული ხუროთმოძღვრების ძეგლი — წმ. გიორგის ეკლესია.

ღირსშესანიშნაობები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დარკვეთში მდებარეობს წმინდა გიორგის ეკლესია, რომელიც X–XI საუკუნეების მიჯნის ქართული ხუროთმოძღვრების ძეგლია. თავდაპირველად იგი ერთნავიანი ყოფილა, შემდეგ გარსშემოსავლელი მიუშენებიათ. ეკლესიას 2006 წლის 7 ნოემბერს, საქართველოს პრეზიდენტის ბრძანებულების თანახმად მიენიჭა ეროვნული მნიშვნელობის კულტურის უძრავი ძეგლის კატეგორია[3].

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • დოლიძე ვ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 327.
  • დვალაშვილი გ., ხანდოლიშვილი ლ. და სხვები, ჭიათურის მუნიციპალიტეტი, თბ., 2017, გვ. 43
  • ნებიერიძე ლ., დასავლეთ ამიერკავკასიის ნეოლითი, თბ., 1972

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]