ახაშენი
სოფელი | |
---|---|
ახაშენი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | კახეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | გურჯაანის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ახაშენი |
კოორდინატები | 41°47′33″ ჩ. გ. 45°44′50″ ა. გ. / 41.79250° ჩ. გ. 45.74722° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 510 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა | 2420[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,6 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
ახაშენი[2] — სოფელი საქართველოში, გურჯაანის მუნიციპალიტეტში, მდებარეობს ალაზნის ვაკეზე, მდინარე ჭერმისხევსა და ფაფრისხევს შორის. თემის ცენტრი. ზღვის დონიდან 510 მეტრი, გურჯაანიდან 8 კილომეტრი. 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 2420 ადამიანი.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
არქეოლოგიური მასალა მოწმობს, რომ ახაშენის ტერიტორიაზე უძველესი დროიდანვე ბინადრობდა ადამიანი.
საქართველოს ერთიანობის ხანაში და შემდეგაც ახაშენი სვეტიცხოვლის კუთვნილი სოფელი იყო. კათალიკოს ანტონ II-ის 1753 წლით დათარიღებული წყალობის წიგნიდან ჩანს, რომ ახაშენის შემოსავალს პირადად ამილბარ მაღალაძე იღებდა და შემდეგ გადასცემდა ეკლესიას. XVI საუკუნიდან თავდაპირველად კახეთის, ხოლო შემდეგ ქართლ-კახეთის მეფეებიც იდებენ გარკვეულ წილს ახაშენის ყმა-მამულზე. 1785 წელს ერთი სიგელის მიხედვით დოსითეოს ნეკრესელს, გარკვეული პრეტენზიები გააჩნდა ახაშენის ყმა-მამულის ნაწილზე. როგორც მის სადროშოში შემავალ სოფელზე სვეტიცხოვლის წინამძღვარს შეუხსენებია, რომ ახაშენი სხვა სოფლებთან ერთად „საკუთარი ყმანი და საწმყსონი არიან კათალიკოსისა და ნაწილობრივ მეფისაო“.
ახაშენში უძველესი დროიდანვე იყო განვითარებული მევენახეობა, მემინდვრეობა და მეცხოველეობა.
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 103.
- საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 1-I, თბ., 2013. — გვ. 53.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
- ↑ საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 20.
|