შლამი (მოთხრობა)

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
შლამი
ჟანრი მოთხრობა
ავტორი ანტონ ჩეხოვი
მშობლიური ენა რუსული
დაწერილია 1886
გამოცემულია 29 ოქტომბერი, 1886

შლამი (რუს. Тина) — ანტონ ჩეხოვის მოთხრობა, რომელიც 1886 წელს დაიწერა. პირველად, 1886 წლის 29 ოქტომბერს, გაზეთ „ახალი დრო“-ს 3832-ე ნომერში გამოქვეყნდა.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მოთხრობა „შლამი“ ორი ნაწილისაგან შედგება. ანტონ ჩეხოვმა ის 1886 წელს დაწერა და პირველად იმავე წლის 29 ოქტომბერს, გაზეთ „ახალი დრო“-ს 3832-ე ნომერში გამოქვეყნდა მინაწერით: ან. ჩეხოვი. 1888 წელს მოთხრობა საავტორო უფლებებით დაიბეჭდა კრებულში „მოთხრობები“. უფრო მნიშვნელოვანი ცვლილებები მოხდა ა. მარქსის მიერ ანტონ ჩეხოვის ნაწარმოებების გამოსაცემად მოსამზადებელი პერიოდის ეტაპზე.

ანტონ ჩეხოვის სიცოცხლეშივე მოთხრობა გერმანულ, სლოვაკურ და ფრანგულ ენებზე ითარგმნა.

სიუჟეტი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მოთხრობაში აღწერილია პორუჩიკ სოკოლსკის ვიზიტი „მ. როტშტეინის მემკვიდრეების“ არყის ქარხნის შენობაში, ქარხნის ებრაელი მეპატრონე სუსანა მოისეევნა როტშტეინთან, 2300 რუბლის ვალის გამო. სუსანა პორუჩიკს აცდუნებს და ვალის ჩანაწერს დაიტოვებს. მოთხრობის მეორე მოქმედი პირია პორუჩიკის ძმა, ალექსეი ივანოვიჩ კრიუკოვი, რომელმაც სოკოლსკის თამასუქის შესახებ ამბავი გაანდო.

ანალიზი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

არსებობდა მოსაზრება, რომ ებრაელი მაცდურის, სუსანა როტშტეინის აღწერისას, მწერალი შთაგონებული იყო ყოფილი საცოლის, დუნია ეფროსთან არსებული ურთიერთობებით[1]. ებრაელ დუნია ეფროსს დაშორდა, მაგრამ მათ შორის კარგი ურთიერთობა შენარჩუნდა. მასზე მისი მეგობარი, ებრაელი იურისტი და გამომცემელი ეფიმ კონოვიცერი დაქორწინდა[2][3]. რევოლუციის შემდეგ დუნია ეფროსი ემიგრაციაში საფრანგეთში წავიდა. В 1943 წელს, 82 წლის ასაკში მისი დეპოტაცია მოხდა პარიზის მოხუცებულთა სახლიდან.

თავისუფლების მოყვარული და მაცდური სუსანას სახე განიხილებოდა პრესაში კრიტიკოსებისა და მთარგმნელების მიერ[4].

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Чехов А. П. Тина // Чехов А. П. Полное собрание сочинений и писем: В 30 т. Сочинения: В 18 т. / АН СССР. Ин-т мировой лит. им. А. М. Горького. — М.: Наука, 1974—1982.
  • К. М—ский. Жертва безвременья. — „Русский вестник“, 1896, № 8, გვ. 279, 283—284.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. «Тина» еврейской любви. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2020-09-24. ციტირების თარიღი: 2017-06-12.
  2. James N. Loehlin The Cambridge Introduction to Chekhov 2010-1139493523 Page 52
  3. Michael C. Finke Metapoesis: The Russian Tradition from Pushkin to Chekhov 1995 — Page 200
  4. Anna Makolkin Semiotics of misogyny through the humor of Chekhov and Maugham 1992.