ილ-დე-პენი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ილ-დე-პენი
მშობ. სახელი: ფრანგ. Île des Pins
გეოგრაფია
მდებარეობა წყნარი ოკეანე
კოორდინატები 22°37′ ს. გ. 167°29′ ა. გ. / 22.617° ს. გ. 167.483° ა. გ. / -22.617; 167.483
ფართობი 152,3 კმ²
სიგრძე 15 კმ
სიგანე 13 კმ
უმაღლესი წერტილი 262 მ
პიკი ნგა
ახალი კალედონიის დროშა ახალი კალედონია
პროვინცია სამხრეთი პროვინცია
კომუნა ილ-დე-პენი
დემოგრაფია
მოსახლეობა 1969 (2009)
სიმჭიდროვე 7,147 ად. /კმ²
ეთნიკური ჯგუფები 12,928

ილ-დე-პენი (ფრანგ. Île des Pins, კანაკის ენა — Kunyié) — კუნძული წყნარ ოკეანეში, გრანდ-ტერის კუნძულის შორიახლოს და სამხრეთით. შედის საფრანგეთის ზღვისიქითა ტერიტორიის ახალი კალედონიის შემადგენლობაში. ადმინისტრაციულად შედის სამხრეთი პროვინციის ილ-დე-პენის კომუნის შემადგენლობაში.

გეოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კუნძულის ფართობი შეადგენს 152,3 კმ²-ს. სიგრძე — 15 კმ, სიგანე — 13 კმ-ს. ილ-დე-პენის კუნძული მდებარეობს კუნძულ გრანდ-ტერიდან სამხრეთით და დაახლოებით 100 კმ-ში სამხრეთ-აღმოსავლეთით ქალაქ ნუმეადან. უმაღლესი წერტილი ზღვის დონიდან 262 მეტრზე — პიკი ნგა.

სანაპირო წყლებში დაცურავს დიდი რაოდენობით ტროპიკული თევზი.

კლიმატი ტროპიკულია. ყველაზე თბილი თვეები — ნოემბერი—მარტი (ტემპერატურა მერყეობს 22-დან 31 °C-მდე)[1]. დეკემბრიდან აპრილის ჩათვლით ხშირად ხდება ქარიშხლები.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კუნძული 1774 წელს აღმოაჩინა ბრიტანელმა მოგზაურმა ჯეიმზ კუკმა მისი მეორე მსოფლიოს გარშემო მოგზაურობის დროს. ზღვაოსანმა მას დაარქვა ფიჭვების კუნძული (ინგლ. Isle of Pines) ადგილობრივი ხის — ლათ. Araucaria columnaris-ს პატივსაცემად. 1840-იან წლებში კუნძულზე გამოჩნდნენ პროტესტანტი და კათოლიკე მისიონერები, ასევე სანტალით (ლათ. Santalum) მოვაჭრეები. 1853 წელს საფრანგეთი დაეუფლა კუნძულს, ხოლო 1872 წელს კუნძული ილ-დე-პენი გახდა საფრანგეთის გამოსასწორებელი კოლონია[2].

მოსახლეობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2009 წელს კუნძულის მოსახლეობის რაოდენობამ შეადგინა 1969 ადამიანი, ამასთან მოსახლეობის დიდი ნაწილი (დაახლოებით 95 %) შეადგენდა კუნძულის მკვიდრ მაცხოვრებლებს — კანაკებს. კუნძულის ერთადერთი დასახლებული პუნქტია — სოფელი ვაო, რომელშიც არის სკოლა, ეკლესია, საავადმყოფო, მაღაზია, ფოსტა. კუნძულზე ოფიციალური ენაა — ფრანგული, თუმცა კუნძულელებს აქვთ საკუთარი ადგილობრივი ენა[3].

ტრადიციულად კუნძულის მოსახლეობა იყოფა რვა ტომად: გაჯი (Gadji), უაპანი (Wapan), ტუეტე (Touete), უატჩია (Ouatchia), იუვატუ (Youwaty), ვაო (Vao), კომანია (Comagna), კერე (Kere)[3]. თითოეულ ტომს ჰყავს საკუთარი ბელადი, რომელიც ემორჩილება მთელი კუნძულის უმაღლეს ბელადს[3].

ეკონომიკა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მოქმედებს აეროპორტი. კუნძულზე განვითარებულია ტურიზმი, მათ შორის, დაივინგი.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]