მარჯანიშვილი (თბილისის მეტრო)

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
„მარჯანიშვილი“

პირველი ხაზი
თბილისის მეტროპოლიტენი
ამოსასვლელი 41°42′35″N 44°47′52″E / 41.709846377317014° ჩ. გ. 44.79764290219433° ა. გ. / 41.709846377317014; 44.79764290219433
რაიონი ჩუღურეთის რაიონი
გახსნის თარიღი 11 იანვარი, 1966; 58 წლის წინ (1966-01-11)
წინა სახელები მარჯანიშვილის მოედანი
ტიპი მიწისქვეშა, ღრმა ჩაწოლის პილონური
ბაქნების რაოდენობა 1
ბაქნის ტიპი კუნძულოვანი
ბაქნის სიგრძე 102
არქიტექტორ(ებ)ი გ. მელქაძე
თ. მიქაშავიძე
ნ. ქვარცხავა
ი. ყავლაშვილი
მ. მელია (ვესტიბიული)
მშენებელი კომპანია „თბილმეტრომშენი“
ქალაქში გასასვლელი კოტე მარჯანიშვილის მოედანი
სამუშაო გრაფიკი 06:00—00:00
⚙️ ინტერაქტიული სქემაi

სქემის შეკეცვა
პირველი ხაზისაბურთალოს ხაზიმარჯანიშვილი
„მარჯანიშვილი“ ვიკისაწყობში

მარჯანიშვილი (ყოფილი მარჯანიშვილის მოედანი) — თბილისის მეტროპოლიტენის პირველი ხაზის ერთ-ერთი სადგური, რომელიც სადგურის მოედნისა და რუსთაველის სადგურებს შორის მდებარეობს. იგი 1966 წლის 11 იანვარს გაიხსნა. სამგზავრო დარბაზის ქვედა პლატფორმის არქიტექტორები იყვნენ გ. მელქაძე, თ. მიქაშავიძე, ნ. ქვარცხავა, ი. ყავლაშვილი; ვესტიბიულისა — მ. მელია.[1] სამშენებლო სამუშაოები განახორციელა „თბილმეტრომშენმა“.[2]

ზედა ვესტიბიული ჩაშენებულია საპროექტო ინსტიტუტის „თბილქალაქპროექტის“ შენობაში. ინტერიერი სადაა, მოპირკეთებულია წითელი და რუხი მარმარილოთი; მიწისქვეშა დარბაზს უკავშირდება ესკალატორით, იგი თბილისის მეტროში უძველესია (ტიპი ЭМ-5.5). მიწისქვეშა სადგურში თეთრი კამარისა და კედლების ფონზე კონტრასტულადაა დაპროექტებული შავი პოლირებული გრანიტის იატაკი და რუხი მარმარილოთი მოპირკეთებული თაღები.[1] მოსაცდელი დარბაზის ბოლოს, კედელზე რეჟისორ კოტე მარჯანიშვილის ბიუსტის ჰორელიეფური გამოსახულებაა მოცემული (მოქანდაკე მერაბ ბერძენიშვილი). სწორედ მის სახელს ატარებს სადგური. სადგურს შესასვლელი ერთი მხრიდან აქვს.

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. 1.0 1.1 მეტროპოლიტენი // ენციკლოპედია „თბილისი“, თბ., 2002. — გვ. 668, ISBN 99928-20-32-2.
  2. თბილმეტრომშენი // ენციკლოპედია „თბილისი“, თბ., 2002. — გვ. 533, ISBN 99928-20-32-2.