უმბერტო I

უმბერტო I (იტალ. Umberto I; დ. 14 მარტი, 1843, ტურინი — გ. 29 ივლისი, 1900, მონცა) — იტალიის მეფე 1878-1900 წლებში.

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1843 წლის მარტს ტურინში იტალიის მეფე ვიტორიო ემანუელე II-ეს და მის მეუღლე ადალაიდა დი ლომბარდო-ვენეციას შეეძინათ ვაჟი უმბერტო.
1859 წელს მონაწილეობდა ავსტრიის წინააღმდეგ ომში.
1866 წელს მეორე ომში ავსტრიის წინააღმდეგ იგი პირადად ხელმძღვანელობდა იტალიის არმიის ერთ-ერთ დივიზიას და კუსტოცასთან მარცხის შემდეგ ბრწყინვალედ დაიცვა არმიის უკანდახევა.
1870 წელს რომის ოკუპაციის შემდეგ უმბერტოს გენერალ-ლეიტენანტის წოდება მიენიჭა და რომში სტაციონირებული დივიზიების სარდლად დაინიშნა.

1868 წლის 22 აპრილს უმბერტომ ქალაქ ტურინში იქორწინა გენუიის ჰერცოგის ქალიშვილ მარგერიტაზე.
1869 წლის 11 ნოემბერს შეეძინა ერთადერთი ვაჟი ვიტორიო ემანუელე.
1872 წელს უმბერტო და მარგერიტა სტუმრად იყვნენ ბერლინში და მონაწილეობა მიიღეს გერმანიის კრონპრინცის ქალიშვილის ნათლობაში. სწორედ აქ ჩაუყარეს მათ საფუძველი იტალიელი და გერმანელი ხალხის მეგობრულ და მოკავშირეობრივ ურთიერთობებს.
1878 წლის 9 იანვარს მამის სიკვდილის შემდეგ იგი იტალიის მეფე და სავოიის ჰერცოგი გახდა. 17 იანვარს სამეფოში მოგზაურობის დროს ქალაქ ნეაპოლში მზარეულმა სახელად პასანანტემ უმბერტო I მსუბუქად დაჭრა.
1900 წლის 29 ივლისს მეორე თავდასხმა მეფეზე მოაწყო იტალიელმა ანარქისტმა გაეტანო ბრეშიმ მონცაში. მიზეზი იყო უმბერტო I მიერ ერთ-ერთი გენერლის ღირსების ორდენით დაჯილდოება, რომელმაც სისხლში ჩაახში მუშათა დემონსტაცია მილანში. გაეტანო ბრესკიმ მეფეს სამჯერ ესროლა და სასიკვდილოდ დაჭრა.

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

Giorgio Candeloro. Storia dell’Italia moderna. — Mil.: Feltrinelli, 1986.