ურაცილი
| ურაცილი | |
 | |
| ზოგადი | |
|---|---|
| სისტემური სახელწოდება | პირიმიდინ-2,4(1H,3H)-დიონი |
| ტრადიციული სახელწოდება | ურაცილი |
| ქიმიური ფორმულა | C4H4N2O2 |
| მოლური მასა | 112,08676 გ/მოლი |
| ფიზიკური თვისებები | |
| სიმკვრივე | 1,32 გ/სმ³ |
| თერმული თვისებები | |
| დაშლის ტემპერატურა | 335[1] °C |
| კლასიფიკაცია | |
| CAS | 66-22-8 |
| SMILES |
|
| RTECS | YQ8650000 |
ურაცილი (2,4-დიოქსოპირიმიდინი) — პირიმიდინული ფუძე, რომელიც არის რიბონუკლეინის მჟავების კომპონენტი და როგორც წესი არ გვხვდება დეზოქსირიბონუკლეინის მჟავაში, შედის ნუკლეოტიდის შემადგენლობაში. ნუკლეური მჟავების შემადგენლობაში კომპლემენტარობის პრინციპის მიხედვით უკავშირდება ადენინს და წარმოქმნის ორ წყალბადურ ბმას.[2]
ფიზიკური თვისებები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
თეთრი ფხვნილი ან ნემსისებური კრისტალები, ადვილად იხსნებიან ცხელ წყალში.[3]
ქიმიური თვისებები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
აქვს ამფოტერული თვისებები, შეუძლია ტაუტომერია.[3]
აღმოჩენის ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
პირველად აღმოაჩინეს 1900 წელს საფუარების ნუკლეინის მჟავების გახლეჩის პროდუქტებში.[3]
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Кнорре Д. Г., Мызина С. Д., Биологическая химия, 3, Москва: Высшая школа, 2000. 7000 ეგზ., ISBN 5060037207.
- Альбертс Б., Брей Д., Льюис Дж., Рэфф М., Робертс К., Уотсон Дж., Молекулярная биология клетки: в трех томах, 2, ტ. 1, Москва: Мир, 1994. 10000 ეგზ., ISBN 5030019855.
- Марри Р., Греннер Д., Мейес П., Родуэлл В., Биохимия человека: в двух томах, ტ. 1, Москва: Мир, 2004. 2000 ეგზ., ISBN 5030036008.