მოციქულები

მოციქულები — სახარების მიხედვით, იესო ქრისტეს რჩეული 12 მოწაფე, მისი მუდმივი თანამგზავრები, ქრისტეს ამაღლების შემდეგ ქრისტიანულ საზოგადოებათა მეთაურები. მოციქულები იყვნენ: სიმონ-პეტრე, ანდრია პირველწოდებული, იაკობ ზებედესი, იოანე ღვთისმეტყველი, მათე, ფილიპე, ნათანიელ-ბართლომე, თომა, იაკობ ალფესი, იუდა იაკობის (თადეოსი), სვიმონ კანანელი, იუდა ისკარიოტელი. როდესაც იუდამ იესო გასცა და მერე თავი ჩამოიხრჩო, თერთმეტმა მოციქულმა მის ნაცვლად კენჭისყრით ქრისტეს სამოცდაათ მოწაფეთაგან ერთი — მატათა აირჩია. მოციქულები მოღვაწეობდნენ იერუსალიმში და მის ფარგლებს გარეთ. საქართველოში ანდრია პირველწოდებულმა და სვიმონ კანანელმა იქადაგეს. სვიმონ კანანელი საქართველოში ეწამა, იგი ახალი ათონის მთაზე დაუკრძალავთ. მოციქულების თემას მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს ქრისტიანულ ხელოვნებაში.

გადატანითი მნიშვნელობით მოციქულები ეწოდება რომელიმე იდეის, მოძღვრების თავგადადებულ მიმდევარს.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 152.