თოხი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
თოხი
გლეხი იყენებს თოხს

თოხი — მიწის სათოხნი ბრტყელპირიანი რკინის იარაღი. გამოიყენება სოფლის მეურნეობაში. დანიშნულების მიხედვით იყო საღომე, სასიმინდე, სავენახე, საბოსტნე და სხვა. თოხებს სხავადასხვა სახელი ერქვა: კეკო, ბრტყელი, ლინგა, ყუიანი, ყუნწიანი, მხრებიანი, მხრებდაქნილი, ჩეკია და სხვა. საქართველოში უფრო ორი ტიპის თოხს ხმარობდნენ — მხრებდაქნილს („იმერული“) და ბრტყელს, ოთხკუთხას („ქართული“).

ნიადაგის დამუშავებას იწყებდნენ თოხით, მიწას თოხნიდნენ, აფხვიერებდნენ და სარეველა ბალახისგან, მავნე პარაზიტებისგან ასუფთავებდნენ.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

არქეოლოგიურ გათხრებში აღმოჩენილ მასალაში თოხი უძველესი დროიდან ჩანს. ენეოლითის ხანაში ამ მიზნით ცხოველთა ლულოვან ძვლებს და რქებს იყენებდნენ. ბრინჯაოს ხანაში კი გაჩნდა ლითონის თოხების ნაირსახეობა.[1]

ძველი წელთაღრიცხვის I ათასწლეულში ბრინჯაოს თოხები და სამეურნეო დანიშნულების სეგმენტური იარაღი კოლხეთის სამეფოდან დიდი რაოდენობით გადიოდა აღმოსავლეთ საქართველოში, ჩრდილოეთ კავკასიასა და ვოლგისპირეთში. ძვ. წ. I ათასწლეულის II ნახევარში ბრინჯაოს თოხებთან ერთად ხმარობდნენ რკინის თოხებსაც.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=თოხი&oldid=4372064“-დან