ბენზილქლორიდი
| ბენზილქლორიდი | |
 | |
 | |
| ზოგადი | |
|---|---|
| სისტემური სახელწოდება | ბენზილქლორიდი |
| ქიმიური ფორმულა | C7H7Cl |
| მოლური მასა | 126.58 გ/მოლი |
| ფიზიკური თვისებები | |
| სიმკვრივე | 1.100 გ/სმ³ |
| თერმული თვისებები | |
| დუღილის ტემპერატურა | 179,3 °C |
| კლასიფიკაცია | |
| CAS | 100-44-7 |
| PubChem | 7503[1] |
ბენზილქლორიდი — ორგანული ნაერთი, მძაფრსუნიანი, უფერო სითხე, ქიმიური ფორმულით C6H5CH2Cl. მისი დუღილის ტემპერატურაა 179,3°C. წყალში არ იხსნება, ერევა სპირტს, ქლოროფორმს და სხვა ორგანულ გამხსნელებს. წყალთან გათბობისას თანდათანობით ჰიდროლიზდება და წარმოქმნის ბენზილის სპირტს. მრეწველობაში ბენზილქლორიდს ღებულობენ ქლორის გატარებით 90-100°C გაცხელებულ ტოლუოლში, რომელიც 1%PCl3-ს შეიცავს. ბენზილქლორიდს იყენებენ ბენზილის სპირტისა და ბენზილცელულოზის მისაღებად.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 305.