საინჟინრო მეცნიერება

საინჟინრო მეცნიერება (ფრანგულად ingénieur, ლათინურიდან ingenium - უნარი, გამომგონებლობა) - ეს არის სამეცნიერო გამოკვლევების პრაქტიკული მიზნებით გამოყენების სფერო. საინჟინრო საქმის საფუძველია მეცნიერული ცოდნა და პრაქტიკული გამოცდილება, რომელსაც იყენებენ გარკვეული საგნების და ტექნოლოგიური პროცესების დაპროექტებისა და შექმნისათვის.

საინჟინრო მეცნიერება დიდი დარგია, რომლის მთავარი სახეობებია:

• ბიოინჟინერია
• გენური ინჟინერია
• ელექტროინჟინერია
• კომპიუტერული ინჟინერია
• მექანიკური ინჟინერია
• რკინიგზის სისტემების ინჟინერია
• საავიაციო ინჟინერია
• სამოქალაქო ინჟინერია
• სამრეწველო ინჟინერია
• სასოფლო-სამეურნეო ინჟინერია
• ქიმიური ინჟინერია

და სხვა მრავალი.

საინჟინრო საქმის სპეციალისტებს ინჟინრებს უწოდებენ. თავდაპირველად ამ ტერმინით აღნიშნავდნენ პირებს, რომლებიც სამხედრო მანქანებს მართავდნენ. ტერმინი სამოქალაქო ინჟინერია მე-16 საუკუნის ჰოლანდიაში გამოჩდა და გულისხმობდა გზების და ხიდების მშენებელ სპეციალისტს, პირველი სასწავლო დაწესებულებები ინჟინერთა მოსამზადებლად ჩამოყალიბდა დანიაში მე-17 საუკუნეში, შემდეგ - დიდ ბრიტანეთში, საფრანგეთში, ავსტრიაში, გერმანიაში და სხვაგან. რუსეთში პირველ ასეთ სასწავლებელს საფუძველი ჩაუყარა პეტრე I-მა, 1712 წელს.