მუდეხარი

ტერუელი: ტაძრის კოშკი, არაგონის მუდეხარის ათ მონუმენტთაგან ერთ-ერთი, იუნესკოს მსოფლიო კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლი.

მუდეხარი (ესპ. mudéjar, არაბულიდან مدجّن‎ [mudaǧǧan] — მოშინაურებული, შინაური) — მუსულმანური მოსახლეობა, რომელიც პირენეის ნახევარკუნძულზე დარჩა ესპანეთის მიერ არაბების განდევნის შემდეგ; ასევე თვითმყოფადი სტილი XII-XVI საუკუნეების ესპანეთის არქიტექტურაში, ფერწერასა და დეკორატიულ ხელოვნებაში (განსაკუთრებით არაგონსა და კასტილიაში), რომლებზეც ძლიერი გავლენა იქონია მავრიტანულმა გემოვნებამ და ხელოსნობამ.

1492 წლის იანვარში გრანადის დაცემის შემდეგ მუდეხარებმა გარკვეული დროით საკუთარი დამოუკიდებელი რელიგიური სტატუსი შეინარჩუნეს. თუმცა XVI საუკუნის შუა წლებში ისინი იძულებული იყვნენ ქრისტიანობაზე გადასულიყვნენ. იმ დროიდან მათ მორისკოებს ეძახდნენ, ვინაიდან ეჭვები მათ სრულ მოქცევაზე მაინც რჩებოდა. 1610 წელს ისინი, ვინც უარი თქვა ქრისტიანობაზე გადასულიყო, ქვეყნიდან გააძევეს. გამორჩეული მუდეხარის სტილი დღემდე შესამჩნევია რეგიონულ არქიტექტურაში, მუსიკაში, ფერწერაში და ხელოსნობაში.