ცაგერისა და ლენტეხის ეპარქია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
ახალი გვერდი: '''ცაგერისა და ლენტეხის ეპარქია''' - საქართველოს ეკლესიის სამღ… |
No edit summary |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''ცაგერისა და ლენტეხის ეპარქია''' - [[საქართველო]]ს ეკლესიის სამღვდელმთავრო [[დასავლეთ საქართველო]]ში, მოიცავს [[დასავლეთ საქართველო]]ს ისტორიულ კუთხეებს - [[ლეჩხუმი|ლეჩხუმსა]] და [[ქვემო სვანეთი|ქვემო სვანეთს]] . მის შემადგენლობაში შედის მთიანი საქართველოს ორი პატარა ქალაქი: [[ლენტეხი]] და [[ცაგერი]] და მათი მუნიციპალიტეტები. |
[[ფაილი:Tsageri.jpg|thumb|200px|ცაგერის საკათედრო ტაძარი]] [[ფაილი:Cagerilentekhi.jpg|thumb|200px|ცაგერისა და ლენტეხის ეპარქიის რუკა]]'''ცაგერისა და ლენტეხის ეპარქია''' - [[საქართველო]]ს ეკლესიის სამღვდელმთავრო [[დასავლეთ საქართველო]]ში, მოიცავს [[დასავლეთ საქართველო]]ს ისტორიულ კუთხეებს - [[ლეჩხუმი|ლეჩხუმსა]] და [[ქვემო სვანეთი|ქვემო სვანეთს]] . მის შემადგენლობაში შედის მთიანი საქართველოს ორი პატარა ქალაქი: [[ლენტეხი]] და [[ცაგერი]] და მათი მუნიციპალიტეტები. |
||
16:16, 24 თებერვალი 2009-ის ვერსია
ცაგერისა და ლენტეხის ეპარქია - საქართველოს ეკლესიის სამღვდელმთავრო დასავლეთ საქართველოში, მოიცავს დასავლეთ საქართველოს ისტორიულ კუთხეებს - ლეჩხუმსა და ქვემო სვანეთს . მის შემადგენლობაში შედის მთიანი საქართველოს ორი პატარა ქალაქი: ლენტეხი და ცაგერი და მათი მუნიციპალიტეტები.
ისტორია
ეპარქიის მღვდელმთავართაგან ცაგერელი ეპისკოპოსი პირველად ტაოში, იშხნის ჯვარზე არსებულ წარწერაში იხსენიება. XI საუკუნეში ცაგერელი ანტონი იშხნელი მღვდელმთავარი გამხდარა. ცაგერელთაგან ასევე ცნობილია XVII საუკუნის I ნახევრის მოღვაწენი სეარპიონ აბაშიძე და ნიკოლოზ კუჭაიძე. XVII საუკუნის მეორე ნახევრიდან ცაგერის საეპისკოპოსო კათედრაზე უმეტესად ჩიქვანთა საგვარეულოს წარმომადგენლები იყვნენ დადგენილნი, ისინი ცაგერლობას ჭყონდიდელობასაც უთავსებდნენ.
ცაგერის საკათედრო ტაძარი საუკუნეთა მანძილზე ლეჩხუმისა და ქვემო სვანეთის საეპარქიო ცენტრი იყო. სვანეთის მეორე, ჩრდილო-დასავლეთი ნაწილი ცაიშელს ექვემდებარებოდა. XIV საუკუნეში კი ცაგერელი ეპისკოპოსის იურისდიქციაში შედიოდა ქვემო სვანეთისა და ბალსზემო (შემდგომი ხანის თავისუფალი) სვანეთიც. XVII საუკუნისათვის კი საცაგარელოდ ითვლებოდა ლეჩხუმი და მხოლოდ ქვემო სვანეთი.
ტრადიციულად, ცაგერელი ეპისკოპოსი, დასავლეთ საქართველოს სხვა ეპისკოპოსთა მსგავსად, იმერეთის კათოლიკოსს ემორჩილებოდა. ცაგერელი მღვდელმთავარი იმერეთის საეკლესიო კრებების აქტიური მონაწილე იყო.
XIX საუკუნის 20-იან წლებამდე ცაგერელი მღვდელმთავრის ტაძარი სამიტროპოლიტო კათედრა გამხდარა. რუსეთის მიერ დასავლეთ საქართველოს შეერთების და იქაურ ეპარქიათა გაუქმების შემდეგ სამიტროპოლიტო კათედრა საარქმიანდრიტო მონასტრად გადააქციეს.
ეპარქიის აღორძინება საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ დაიწყო. 1917 წლის სექტემბრის საეკლესიო კრებაზე განაახლებულ 13 ეპარქიას შორის, ცაგერისა და ლეჩხუმ-სვანეთის ეპარქიაც სახელდება. სამღვდელმთავრო სამწყსო ზემო და ქვემო სვანეთს აერთიანებდა. XX საუკუნის 20-იან წლებში დაწყებული რეპრესიების გამო, ეპარქიის აღდგენის მიუხედავად ცაგერისა და სვანეთის ეპარქიას 70 წლის განმავლობაში საკუთარი მღვდელმთავარი თითქმის არ ჰყოლია. სამწყსოს მართვა შეთავსებით ქუთათელ-გაენათელ მწყემსმთავარს ევალებოდა. 2002 წლის 17 ოქტომბრიდან საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდის განჩინებით ცაგერისა და სვანეთის ეპარქიის განვრცობილი ტერიტორიის საფუძველზე ორი სამღვდელმთავრო სამწყსო ჩამოყალიბდა: ცაგერისა და ქვემო სვანეთისა და მესტიისა და ზემო სვანეთის.
ცაგერისა და ქვემო სვანეთის ახლადდაარსებული ეპარქიის მღვდელმთავრად გამორჩეულ იქნა ახალციხის ეპარქიის ჭულევის მონასტრის წინამძღვარი არქმინადრიტი სტეფანე კალაიჯიშვილი.