სემიტური ენები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
No edit summary |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''სემიტური ენები''' - [[აზია|აზიისა]] და აფრიკის კონტინენტზე გავრცელებული მონათესავე ენები, რომელთა ფიქსირებული ისტორია 6 ათას წელს მოიცავს. სემიტურ ენებს ყოფენ აღმოსავლურ ( |
'''სემიტური ენები''' - [[აზია|აზიისა]] და აფრიკის კონტინენტზე გავრცელებული მონათესავე ენები, რომელთა ფიქსირებული ისტორია 6 ათას წელს მოიცავს. სემიტურ ენებს ყოფენ აღმოსავლურ (აქადური — [[მესოპოტამიაში]]) და დასავლურ შტოებად. დასავლური თავის მხრივ იყოფა ჩრდილოურ სემიტურად (ამორეული, უგარითული, [[არამეული ენა|არამეული]], [[ებრაული ენა|ებრაული]], მოაბური, ფინიკიური), რომლებიც [[სირია]]-[[პალესტინა]]შია გავრცელებული, და სამხრეთულ სემიტურად ([[არაბული ენა|არაბული]], ეთიოპიური), რომლებიც არაბეთის ნახევარკუნძულსა და აფრიკის კონტინენტზეა გავრცელებული. დროთა განმავლობაში ხმარებიდან გამოდიოდნენ ცალკეული სემიტური ენები, ან ამა თუ იმ ენის გარკვეული [[დიალექტი|დიალექტები]]. დღეს ცოცხალ ენებად აღარ ითვლება აქადური, ამორეული, ფინიკიური და უგარითული, არამეულისა და ეთიოპიურის მთელი რიგი ლიტერატურული დიალექტები, მათ შორის კლასიკური კლასიკური სირიული, მანდეური, [[გეეზი]]. XX საუკუნის 20-იან წლებამდე არსებობდა [[თვალსაზრისი]], რომ სემიტური ენები ქმნიან ერთ ენობრივ ოჯახს, რომელიც ხასიათდება [[მორფოლოგია|მორფოლოგიური]] თუ [[სინტაქსი|სინტაქსური სტრუქტურის]] საერთო ტიპით, [[ბგერა]]თა შესატყვისობის მკაცრი კანონზომიერებით. შემდგომში მას დაუპირისპირდა მოსაზრება სემიტური და ე.წ. [[ქამიტური ენები]]ს გენეტიკური ერთიანობის შესახებ. |
||
== იხილე აგრეთვე == |
== იხილე აგრეთვე == |
||
02:59, 12 იანვარი 2009-ის ვერსია
სემიტური ენები - აზიისა და აფრიკის კონტინენტზე გავრცელებული მონათესავე ენები, რომელთა ფიქსირებული ისტორია 6 ათას წელს მოიცავს. სემიტურ ენებს ყოფენ აღმოსავლურ (აქადური — მესოპოტამიაში) და დასავლურ შტოებად. დასავლური თავის მხრივ იყოფა ჩრდილოურ სემიტურად (ამორეული, უგარითული, არამეული, ებრაული, მოაბური, ფინიკიური), რომლებიც სირია-პალესტინაშია გავრცელებული, და სამხრეთულ სემიტურად (არაბული, ეთიოპიური), რომლებიც არაბეთის ნახევარკუნძულსა და აფრიკის კონტინენტზეა გავრცელებული. დროთა განმავლობაში ხმარებიდან გამოდიოდნენ ცალკეული სემიტური ენები, ან ამა თუ იმ ენის გარკვეული დიალექტები. დღეს ცოცხალ ენებად აღარ ითვლება აქადური, ამორეული, ფინიკიური და უგარითული, არამეულისა და ეთიოპიურის მთელი რიგი ლიტერატურული დიალექტები, მათ შორის კლასიკური კლასიკური სირიული, მანდეური, გეეზი. XX საუკუნის 20-იან წლებამდე არსებობდა თვალსაზრისი, რომ სემიტური ენები ქმნიან ერთ ენობრივ ოჯახს, რომელიც ხასიათდება მორფოლოგიური თუ სინტაქსური სტრუქტურის საერთო ტიპით, ბგერათა შესატყვისობის მკაცრი კანონზომიერებით. შემდგომში მას დაუპირისპირდა მოსაზრება სემიტური და ე.წ. ქამიტური ენების გენეტიკური ერთიანობის შესახებ.
იხილე აგრეთვე
- აღმოსავლეთმცოდნეობა
- ისლამოლოგია
- არაბისტიკა
- სემიტოლოგია
- ოსმანისტიკა
- არაბული ანბანი
- თბილისის აზიისა და აფრიკის ინსტიტუტი
რესურსები ინტერნეტში
- თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჰუმანიტარული ფაკულტეტის გვერდი
- თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტი. აღმოსავლეთმცოდნეობა
- თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტი არაბისტიკის საბაკალავრო პროგრამა (მცირე დახასიათება)
- თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტი არაბისტიკის საბაკალავრო პროგრამაზე სასწავლო საგნების ჩამონათვალი
ლიტერატურა
- მეფარიშვილი, მარინა: სემიტური ენების ისტორიული გრამატიკა / მარინა მეფარიშვილი ; [რედ. მარიამ ჩაჩიბაია] - თბ. : უნივერსალი, 2008 - ნაწ. 1 : ფონეტიკა, ფონოლოგია : სალექციო კურსი - , 2008. ISBN 978-9941-12-157-9 : [ფ.ა.]