ქართულ-ოსური დინასტიური ქორწინებები

ამ სტატიას ამჟამად აქტიურად არედაქტირებს Jaba1977. გთხოვთ, ნუ შეიტანთ მასში ცვლილებებს, სანამ ეს განცხადება არ გაქრება. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შესაძლოა, მოხდეს რედაქტირების კონფლიქტი. ეს შეტყობინება სტატიაში მხოლოდ ერთი კვირის განმავლობაში შეიძლება დარჩეს. თარგის ჩასმის თარიღი: მარტი 16, 2022. სტატიის აქტიური დამუშავების დაწყების თარიღიდან გავიდა 771 დღე. გთხოვთ ამოიღოთ ეს გამაფრთხილებელი თარგი სტატიიდან და შეატყობინოთ მომხმარებელს „Jaba1977.“ {{subst:მუშავდება/შეტყობინება|Jaba1977.|ქართულ-ოსური დინასტიური ქორწინებები}}-~~~~ მომხმარებლის სახელის და თარიღის ავტომატურად მისათითებლად, გამოიყენეთ თარგი {{subst:მუშავდება}}

ქართულ-ოსური დინასტიური ქორწინებები — საქართველოს სამეფო კარსა და ოსებს შორის შემდგარი დინასტიური ქორწინებები.

ისტორიიდან ცნობილია ქართველებსა და ოსებს შორის დინასტიური ქორწინებების რამდენიმე ფაქტი, რაც კიდევ უფრო ხელს უწყობდა ამ ორი ერის უფრო მეტად დაახლოებას. ქართველი მეფები ხშირად ქორწინდებოდნენ პოლიტიკური მიზნით, რათა დამოყვრებული ქვეყნის იმედი ჰქონოდათ მტრებთან ბრძოლაში. მათ შორის გამოსარჩევია ქართულ-ოსური დინასტიური ქორწინებები.

ჩრდილოეთ კავკასიელ ხალხებს შორის ქართველებთან ყველაზე მეტად დაკავშირებულები ისტორიულად ოსები იყვნენ. ოსეთზე საქართველოს გავლენა განსაკუთრებით გაიზარდა მეფე დავით IV აღმაშენებლის (1089-1125 წწ.) დროს. მისი ზეობის ხანაში ოსები უკვე ყმადნაფიცები იყვნენ. ჩრდილო კავკასიის ხალხებს და მათ შორის ოსებსაც, საკუთარი ინტერესი ამოძრავებდა საქართველოს მიმართ. განვითარებული მეურნეობის მქონე და ძლიერი საქართველო სულ უფრო მეტად იზიდავდა თავისკენ მთის მოსახლეობას.

ლიტერატურა

• საქართველოს ისტორიის ნარკვევები, ტ. III, თბ.: საბჭოთა საქართველო, 1979.
• ვახუშტი ბატონიშვილი, საქართველოს ცხოვრება 1469 - 1800-მდე, ტ. III, ტფ., 1913.
• ვახუშტი ბატონიშვილი, ქართლის ცხოვრება // აღწერა სამეფოსა საქართველოსა., ტ. IV, თბ., 1973.
• ბერძენიშვილი ნ. და სხვ., საქართველოს ისტორია (უძველესი დროიდან XIX საუკუნის დასასრულამდე), თბ., 1958.
• გეორგიკა, ბიზანტიელი მწერლების ცნობები საქართველოს შესახებ, ტ. V, თბ.: საქართველოს სსსრ მეცნიერებათა აკადემიის გამომცემლობა, 1963.
• თაყაიშვილი ე., არქეოლოგიური ექსპედიცია ლეჩხუმ-სვანეთში 1910 წელს, პარიზი, 1937.
• კეკელიძე კ., ძველი ქართული ლიტერატურის ისტორია, ტ. I, თბ., 1980.
• კოპალიანი ვ., საქართველოსა და ბიზანტიის პოლიტიკური ურთიერთობა 970-1070 წლებში, თბ.: თბილისის უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 1969.
• ლორთქიფანიძე მ. და სხვ., საქართველო IV საუკუნიდან XIII საუკუნემდე // საქართველოს ისტორია, ტ. II, თბ.: პალიტრა L, 2012.
• მელიქიშვილი გ., საქართველო უძველესი დროიდან ახალი წელთაღრიცხვის IV საუკუნემდე // საქართველოს ისტორია, ტ. I, თბ.: პალიტრა L, 2012.
• მელიქიშვილი გ., საქართველო საქართველო უძველესი დროიდან ახალი წელთაღრიცხვის IV საუკუნემდე // საქართველოს ისტორიის ნარკვევები, ტ. I, თბ.: საბჭოთა საქართველო, 1970.
• მეტრეველი რ., მეფე თამარი, თბ.: განათლება, 1991.
• ორბელიანი პაპუნა, ამბავნი ქართლისანი, თბ.: მეცნიერება, 1981.
• რეიფილდი დ., საქართველო იმპერიათა გზაჯვარედინზე. სამიათასწლოვანი ისტორია, თბ.: პალიტრა L, 2019.
• სამუშია ჯ., ნარკვევები შუა საუკუნეების საქართველოს ისტორიიდან, ტ. I, თბ., 1999.
• ქართლის ცხოვრება, ანა დედოფლისეულა ნუსხა, თბ.: საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის გამომცემლობა, 1942.
• ქართლის ცხოვრება, ტ. I, თბ., 1955.
• ქართლის ცხოვრება, ტ. II, თბ., 1959.
• ჯავახიშვილი ივ., ქართველი ერის ისტორია, ტ. II, თბ., 1983.
• Канукова, З. В., История Осетии, ტ. I, Владикавказ., 2019.