ზემო ალვანი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
მ დაემატა კატეგორია:ახმეტის მუნიციპალიტეტის ისტორიული სოფლები გაჯეტ HotCat-ით |
No edit summary |
||
ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
|სტატუსი = სოფელი |
|სტატუსი = სოფელი |
||
|ქართული სახელი = ზემო ალვანი |
|ქართული სახელი = ზემო ალვანი |
||
|მშობლიური სახელი = |
|მშობლიური სახელი =<nowiki></nowiki> |
||
|ქვეყანა = საქართველო |
|ქვეყანა = საქართველო |
||
|პანორამა = Zemo alvani.jpg |
|პანორამა = Zemo alvani.jpg |
21:03, 30 აგვისტო 2021-ის ვერსია
სოფელი | |
---|---|
ზემო ალვანი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | კახეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ახმეტის მუნიციპალიტეტი |
კოორდინატები | 42°02′40″ ჩ. გ. 45°18′03″ ა. გ. / 42.04444° ჩ. გ. 45.30083° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 420 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა | 3306[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,2 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
ზემო ალვანი — ისტორიული ძეგლი, სოფელი საქართველოში, ახმეტის მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფელი: ხორბალო). მდებარეობს ალაზნის ვაკეზე, მდინარე ალაზნის მარცხენა მხარეს, ზღვის დონიდან 420 მეტრი, ახმეტიდან 8 კილომეტრი. სოფელში არის კახეთის მეფე ლევანის (1520-1574 წწ.) აგურით ნაშენი სასახლე „ცხრაკარა“. 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 3306 ადამიანი. სოფელში დგას დიდი სამამულო ომის გმირების მემორიალი და იოსებ სტალინის ძეგლი.
ისტორია
ალვანი (ალონი) სოფლების ზემო და ქვემო ალვანის ძველი სახელწოდებაა. მოსახლეობა აქ ადრევე დასახლებულა. ისტორიული წყაროების მიხედვით, ალვანი სანადირო ადგილებით ყოფილა განთქმული. XVI საუკუნეში კახეთის მეფეს – ლევანს (1520-1574 წწ.) იგი თუშებისათვის უწყალობები, 1757 წელს თეიმურაზ II-ისა და ერეკლე II-ის წყალობის სიგელის მიხედვით, თუშები აქ მხოლოდ საძოვრებს იყენებდნენ. XIX საუკუნეში კი მუდმივად დამკვიდრებულან.
ისტორიული ძეგლები
- ბზიანის საყდარი
- ეფროსის ეკლესია
- იახსარის ეკლესია
- კვირაცხოვლის ეკლესია
- ნათლისმცემლის ეკლესია
- სამარხი
- სამების ეკლესია
- ღვთაების ეკლესია
- ღვთისმშობლის ეკლესია
- ცხრაკარა - სასახლე
- წმ. გიორგის ეკლესია
- წმ. მარიამის ეკლესია
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 506.
- აფრასიძე გ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 2, თბ., 2008. — გვ. 80.
სქოლიო
- ↑ მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
|