ჯუჯა ვეშაპი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
 
ხაზი 1: ხაზი 1:
{{მუშავდება/ძირი|[[სპეციალური:Contributions/გიო ოქრო|გიო ოქრო]].|28|08|2021}}
{{ტაქსოდაფა
{{ტაქსოდაფა
| სახელი = ჯუჯა ვეშაპი
| სახელი = ჯუჯა ვეშაპი

უკანასკნელი რედაქცია 18:52, 29 აგვისტო 2021-ის მდგომარეობით

ჯუჯა ვეშაპი

მეცნიერული კლასიფიკაცია
სამეფო:  ცხოველები
ტიპი:  ქორდიანები
კლასი:  ძუძუმწოვრები
რიგი:  წყვილჩლიქოსნები
ინფრარიგი:  ვეშაპისნაირნი
ოჯახი:  ცეტოთერიუმისებრნი
გვარი:  Caperea (Gray, 1864)
სახეობა:  ჯუჯა ვეშაპი
ლათინური სახელი
Caperea marginata (Gray, 1846)
დაცვის სტატუსი
საჭიროებს ზრუნვას
ყველაზე ნაკლები საფრთხის ქვეშ
IUCN 3.1 Least Concern : 3778

ჯუჯა ვეშაპი, ჯუჯა სადა ვეშაპი (ლათ. Caperea marginata) — ზღვის ძუძუმწოვარი, უკბილო ვეშაპების წარმომადგენელი. არქაული სახეობაა, გერეგნულად მასში შერწყმულია ამ ქვერიგის სხვა წარმომადგენლების სხვადასხვა თვისება, ამიტომ მისი სისტემატიკა რამდენჯერმე გადაიხედა. ყველაზე პატარა (სხეულის სიგრძე 6,5 მეტრი, მასა 3–3,5 ტონა) და იშვიათია უკბილო ვეშაპებს შორის. სხეულის ფორმით და კორპუსის უკანა მესამედის დასაწყისში არსებული ნამგლისებური ზურგის ფარფლით ზოლიან ვეშაპებს ჰგავს. თავი შეადგენს საერთო სიგრძის ¼-ს. კისრის მალები შერწყმულია, ქვედა ყბა რკალისებრადაა მოღუნული, როგორც აქვთ სადა ვეშაპებს. ყელზე ორი ნაოჭი აქვს, როგორც რუხ ვეშაპს. მკერდის ფარფლები ვიწრო და მომრგვალებულბოლოიანია. სხეული და ფარფლები შეფერილია შავად ან მუქ რუხად, მუცელი ღიაა. პირის ღრუ და ცხრილისებრი აპარატი მოყვითალო-თეთრია. ზედა ყბის თითოეულ ნახევარზე 230-მდე დრეკადი „ულვაშის“ ფირფიტაა, რომელიც სიმაღლეში 70 სმ-ს აღწევს. ჯუჯა ვეშაპი ბინადრობს სამხრეთ ნახევარსფეროს ზომიერ და ცივ წყლებში, სავარაუდოდ ცირკუმპოლარულად, თუმცა შორს არ მიგრირებს. მასთან შეხვედრები ძალიან იშვიათია როგორც სანაპირო წყლებში, ისე ღია ზღვაში; უფრო მეტად შეიმჩნევიან მარტოული ცხოველები ან წყვილები, იშვიათად — ჯგუფები 8 სულამდე, ზოგჯერ სხვა სახეობების ვეშაპებთან ერთად. იკვებება პლანქტონური კიბოსნაირებით. სახეობის ბიოლოგია პრაქტიკულად შესწავლილი არ არის, საერთო რაოდენობა უცნობია.[1]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Жариков К. А. Карликовый кит // Большая российская энциклопедия. т. 13. — М., 2009. — стр. 175.