ტატიანა იაბლონსკაია: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 35: ხაზი 35:


თავისი შემოქმედებითი კარიერის განმავლობაში მონაწილეობდა უკრაინის, საბჭოთა კავშირისა თუ საერთაშორისო გამოფენებში, თუმცა მათგან გამოსარჩევია [[1956]] წლის XXVIII სამხატვრო გამოფენა ვენეციაში და [[1958]] წლის მსოფლიო გამოფენა ბრიუსელში.
თავისი შემოქმედებითი კარიერის განმავლობაში მონაწილეობდა უკრაინის, საბჭოთა კავშირისა თუ საერთაშორისო გამოფენებში, თუმცა მათგან გამოსარჩევია [[1956]] წლის XXVIII სამხატვრო გამოფენა ვენეციაში და [[1958]] წლის მსოფლიო გამოფენა ბრიუსელში.
Слава и официальное признание не сказались на творческой натуре художницы. Многочисленные государственные награды, депутатство в Верховной Совете Украинской ССР, участие в руководящих органах творческих союзов Украины и СССР не смогли затмить самого большого счастья — творчества. Более того, у художницы хватало смелости идти вопреки линии партии, когда она чувствовала свою правоту — в 1968 году на съезде художников Украины она выступила с резкой критикой «опеки» искусства со стороны партийных органов. После съезда её картину «Жизнь продолжается» сняли с выставки «за идеологически неправильный подход», а сама художница имела жёсткий разговор с тогдашним секретарем ЦК КП Украины по пропаганде Андреем Скабой. После откровенных угроз её сняли со всех должностей. Спустя несколько месяцев самого А. Скабу сняли с должности «за разрыв с творческой интеллигенцией», а её восстановили в прежнем статусе[3].

Практически весь тираж её альбома в народном стиле со стихами Ивана Драча был уничтожен «за национализм»[3].

С 1947 по 1973 года преподавала в Киевском государственном художественном институте, её учениками является множество известных художников Украины. Профессор (1967).

С 1944 года — член Союза художников Украинской ССР. С 1975 года — действительный член АХ СССР. С 1997 года — действительный член АХ Украины.

Депутат Верховного Совета Украинской ССР (1951—1959).

После инсульта, случившегося в 1999 году, была прикована к инвалидному креслу[2].

Татьяна Яблонская скончалась 17 июня 2005 года в Киеве. Похоронена на Байковом кладбище.


==ოჯახი==
==ოჯახი==
ტატიანას მამა, ნილ იაბლონსკი (1888—1944) გახლდათ მხატვარი, გრაფიკოსი და ენის მასწავლებელი; მას ჰყავდა უმცროსი და-ძმა, ელენა 1918—2009), რომელიც ასევე მხატვარი იყო და დიმიტრი (1921—2001), საბჭოთა და უკრაინის დამსახურებული არქიტექტორი (1999) და პროფესორი იყო (1978).
ტატიანას მამა, ნილ იაბლონსკი (1888—1944) გახლდათ მხატვარი, გრაფიკოსი და ენის მასწავლებელი; მას ჰყავდა უმცროსი და-ძმა, ელენა 1918—2009), რომელიც ასევე მხატვარი იყო და დიმიტრი (1921—2001), საბჭოთა და უკრაინის დამსახურებული არქიტექტორი (1999) და პროფესორი იყო (1978).


მას ჰყავდა ორი ქმარი და სამი ქალიშვილი: პირველი, სერგეი ოტროშენკო (1910—1988) — ფერმწერი, მონუმენტალისტი და თეატრალური მხატვარი; მეორე — ეროვნებით სომეხი, არმენ ატაიანი, ასევე მხატვარი და ფერმწერი. შვილები: ელენა ბეისემბინოვა, ოლგა ოტროშენკო და ირინა ატაიანი.

Первый муж — Сергей Борисович Отрощенко (1910—1988), живописец, монументалист, театральный художник.
Дочь — Елена Сергеевна Бейсембинова (Отрощенко) (изображённая на картине «Утро»), художница.
Дочь — Ольга Сергеевна Отрощенко, художница.
Второй муж — Армен Аршакович Атаян (р. 1922), армянский и украинский художник, живописец[4]
Дочь — Гаянэ Арменовна Атаян (р. 1959), украинская художница
Внучка — Ирина Атаян, художница.


[[ფაილი:Тетяна-Яблонська.JPG|მინი|ტატიანას საფლავის ქვა]]
[[ფაილი:Тетяна-Яблонська.JPG|მინი|ტატიანას საფლავის ქვა]]


==მოგონება==
==მოგონება==
[[2005]] წელს კიევის კავშირის დეპუტატების მიერ მიღებულ იქნა გადაწყვეტილება შეექმნათ უკრაინელი გმირის, ტატიანა იაბლონსკაიას სახელობის მუზეუმი და მისი სახელი დაერქმიათ დედაქალაქის ერთ-ერთი ქუჩისთვის.
В 2005 году депутаты Киевского совета приняли решение о создании музея Героя Украины Т. Яблонской и присвоении её имени одной из столичных улиц[2].
21 февраля 2017 года Национальный банк Украины ввёл в обращение посвящённую Т. Яблонской памятную монету номиналом в 2 гривны[7].

[[ფაილი:Пам’ятник Тетяні Нилівні Яблонській – народній художниці України, лауреату Національної премії ім. Т. Шевченка, Герою N0364.jpg|მინი|ტატიანა იაბლონსკაიას ძეგლი]]



[[2017]] წლის 17 თებერვალს უკრაინის ეროვნულმა ბანკმა მიმოქცევაში ჩაუშვა ტატიანასთვის მიძღვნილი მონეტა, ორი [[გრივნა|გრივნის]] ნომინალით.


[[ფაილი:Пам’ятник Тетяні Нилівні Яблонській – народній художниці України, лауреату Національної премії ім. Т. Шевченка, Герою N0364.jpg|მინი|ტატიანა იაბლონსკაიას ძეგლი]]


==ლიტერატურა==
==ლიტერატურა==

20:38, 28 თებერვალი 2021-ის ვერსია

ამ სტატიას ამჟამად აქტიურად არედაქტირებს Marikuna-115.

გთხოვთ, ნუ შეიტანთ მასში ცვლილებებს, სანამ ეს განცხადება არ გაქრება. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შესაძლოა, მოხდეს რედაქტირების კონფლიქტი.
ეს შეტყობინება სტატიაში მხოლოდ ერთი კვირის განმავლობაში შეიძლება დარჩეს.


თარგის ჩასმის თარიღი: თებერვალი 28, 2021.


სტატიის აქტიური დამუშავების დაწყების თარიღიდან გავიდა 1124 დღე.
გთხოვთ ამოიღოთ ეს გამაფრთხილებელი თარგი სტატიიდან და შეატყობინოთ მომხმარებელს „Marikuna-115.“
{{subst:მუშავდება/შეტყობინება|Marikuna-115.|ტატიანა იაბლონსკაია}}-~~~~


მომხმარებლის სახელის და თარიღის ავტომატურად მისათითებლად, გამოიყენეთ თარგი {{subst:მუშავდება}}

ტატიანა იაბლონსკაია
უკრ. Тетя́на Ни́лівна Ябло́нська
დაიბადა 18 სექტემბერი, 1929
დაბადების ადგილი ვასილკოვი, კიევის ოლქი, უკრაინის საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა
გარდაიცვალა 28 ნოემბერი, 1970 (41 წლის)
გარდაცვალების ადგილი კიევი
ეროვნება უკრაინის დროშა უკრაინა
ჟანრი საჟანრო ფერწერა და პეიზაჟი

ტატიანა იაბლოსკაია (უკრ. Тетя́на Ни́лівна Ябло́нська, დ.24 თებერვალი, 1917 — გ.17 ივნისი, 2005) — საბჭოთა, უკრაინელი მხატვარი-ფერმწერი, გრაფიკოსი, პედაგოგი; სსრკ-ის სახალხო მხატვარი - 1982; ორი, მეორე კატეგორიის, სტალინური პრემიის ლაურეატი 1950-1951 წლებში; სსრკ-ის სახელმწიფო პრემია - 1979; უკრაინის გმირი - 2001.

სსრკ-ს საფოსტო მარკა, 1967 წელი.

ბიოგრაფია

ტატიანა იაბლონსკაია დაიბადა 1917 წლის 11 თებერვალს სმოლენსკში. 1928 წელს მისი ოჯახი ოდესაში გადავიდა, შემდეგ 1930-ში [კამენეც-პოდოლსკი|კამენეც-პოდოლსკში]], სადაც შვიდწლედი დაამთავრა, ხოლო 1934-ში ლუგანსკში.

1933 წელს მან კიევს სამხატვრო ტექნიკუმში ჩააბარა, ამის შემდგომ 1935 წელს კიევის სამხატვრო ინსტიტუტის ფერწერის ფაკულტეტის სტუდენტი კახდა, სადაც 1941 წლამდე იღებდა განათლებას. პროფესიით მხატვარ-ფერმწერია.

თავისი შემოქმედებითი კარიერის განმავლობაში მონაწილეობდა უკრაინის, საბჭოთა კავშირისა თუ საერთაშორისო გამოფენებში, თუმცა მათგან გამოსარჩევია 1956 წლის XXVIII სამხატვრო გამოფენა ვენეციაში და 1958 წლის მსოფლიო გამოფენა ბრიუსელში. Слава и официальное признание не сказались на творческой натуре художницы. Многочисленные государственные награды, депутатство в Верховной Совете Украинской ССР, участие в руководящих органах творческих союзов Украины и СССР не смогли затмить самого большого счастья — творчества. Более того, у художницы хватало смелости идти вопреки линии партии, когда она чувствовала свою правоту — в 1968 году на съезде художников Украины она выступила с резкой критикой «опеки» искусства со стороны партийных органов. После съезда её картину «Жизнь продолжается» сняли с выставки «за идеологически неправильный подход», а сама художница имела жёсткий разговор с тогдашним секретарем ЦК КП Украины по пропаганде Андреем Скабой. После откровенных угроз её сняли со всех должностей. Спустя несколько месяцев самого А. Скабу сняли с должности «за разрыв с творческой интеллигенцией», а её восстановили в прежнем статусе[3].

Практически весь тираж её альбома в народном стиле со стихами Ивана Драча был уничтожен «за национализм»[3].

С 1947 по 1973 года преподавала в Киевском государственном художественном институте, её учениками является множество известных художников Украины. Профессор (1967).

С 1944 года — член Союза художников Украинской ССР. С 1975 года — действительный член АХ СССР. С 1997 года — действительный член АХ Украины.

Депутат Верховного Совета Украинской ССР (1951—1959).

После инсульта, случившегося в 1999 году, была прикована к инвалидному креслу[2].

Татьяна Яблонская скончалась 17 июня 2005 года в Киеве. Похоронена на Байковом кладбище.

ოჯახი

ტატიანას მამა, ნილ იაბლონსკი (1888—1944) გახლდათ მხატვარი, გრაფიკოსი და ენის მასწავლებელი; მას ჰყავდა უმცროსი და-ძმა, ელენა 1918—2009), რომელიც ასევე მხატვარი იყო და დიმიტრი (1921—2001), საბჭოთა და უკრაინის დამსახურებული არქიტექტორი (1999) და პროფესორი იყო (1978).

მას ჰყავდა ორი ქმარი და სამი ქალიშვილი: პირველი, სერგეი ოტროშენკო (1910—1988) — ფერმწერი, მონუმენტალისტი და თეატრალური მხატვარი; მეორე — ეროვნებით სომეხი, არმენ ატაიანი, ასევე მხატვარი და ფერმწერი. შვილები: ელენა ბეისემბინოვა, ოლგა ოტროშენკო და ირინა ატაიანი.

ტატიანას საფლავის ქვა

მოგონება

2005 წელს კიევის კავშირის დეპუტატების მიერ მიღებულ იქნა გადაწყვეტილება შეექმნათ უკრაინელი გმირის, ტატიანა იაბლონსკაიას სახელობის მუზეუმი და მისი სახელი დაერქმიათ დედაქალაქის ერთ-ერთი ქუჩისთვის.

2017 წლის 17 თებერვალს უკრაინის ეროვნულმა ბანკმა მიმოქცევაში ჩაუშვა ტატიანასთვის მიძღვნილი მონეტა, ორი გრივნის ნომინალით.

ტატიანა იაბლონსკაიას ძეგლი

ლიტერატურა

რესურსები ინტერნეტში

სქოლიო