არაქალკედონური მართლმადიდებელი ეკლესიები: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
 
ხაზი 17: ხაზი 17:


{{ქრისტიანობის მიმდინარეობები}}
{{ქრისტიანობის მიმდინარეობები}}
[[კატეგორია:ქრისტიანული კონფესიების განშტოებები]]
[[კატეგორია:ქრისტიანული კონფესიები]]

უკანასკნელი რედაქცია 17:25, 8 დეკემბერი 2020-ის მდგომარეობით

არაქალკედონური მართლმადიდებელი ეკლესიებიქრისტიანული ეკლესიები, რომლებიც აღიარებენ მონოფიზიტობას. ამ ეკლესიებმა არ აღიარეს 451 წლის ქალკედონის საეკლესიო კრების გადაწყვეტილებები. ამ ეკლესიებში მოიაზრებიან ასევე ნესტორიანელებიც, რომლებმაც არ აღიარეს 431 წლის ეფესოს საეკლესიო კრების გადაწყვეტილებები. მონოფიზიტებმა და ნესტორიანელებმა შექმნეს საკუთარი ეკლესიები.

ეკლესიათა ერთიანობის, ანუ პენტარქიის დროს თანდათან ჩნდებოდა საერთო რწმენისგან განსხვავებული წარმოდგენები. ამის გამო იქმნებოდა სხვადასხვა ეკლესიების წარმომადგენელთა კომისიები, რათა ამ რწმენა-თეორიების ბუნება დაზუსტებულიყო. თუ ისინი უპირისპირდებოდნენ ქრისტიანობის მთავარ ღერძს, ცხადდებოდნენ ერესად ანუ მწვალებლობად. ეს ნიშნავდა მათი მიმდევრების ეკლესიიდან გარიცხვას. გარიცხულები საკუთარ ეკლესიას აარსებდნენ. 433 წელს ბიზანტიის იმპერიაში ჩაისახა მონოფიზიტობა. ამ მიმდინარეობის მამამთავარი იყო კონსტანტინოპოლი ერთ-ერთი მონასტრის არქიმანდრიტი ევტიქი. 451 წელს ქალკედონის საეკლესიო კრება ზე დაგმეს მონოფიზიტობა, მის მიმდევრებს კი დევნა დაუწყეს, როგორც ერეტიკოსებს. დავა დასრულდა განკვეთილების მიერ დამოიკიდებელი ეკლესიების დაარსებით.

არაქალკედონური ეკლესიებია:

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

(XVI საუკუნე)
(XI საუკუნე)
უნია