ყულევი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
ოქროს ბოტი (განხილვა | წვლილი) მ →ლიტერატურა: მცირედი შესწორება using AWB |
|||
ხაზი 53: | ხაზი 53: | ||
==გეოგრაფია== |
==გეოგრაფია== |
||
მდებარეობს [[ოდიშ–გურიის დაბლობი|ოდიშის დაბლობზე]], [[მდინარე]] [[ხობისწყალი|ხობისწყლის]] შესართავთან, [[შავი ზღვა|შავი ზღვის]] ნაპირას. [[ზღვის დონე|ზღვის დონიდან]] 2 [[მეტრი|მეტრ]] სიმაღლეზე. ქალაქ [[ხობი]]დან დაშორებულია 18 [[კილომეტრი]]თ, [[ფოთი]]დან 15 კმ-ით. |
მდებარეობს [[ოდიშ–გურიის დაბლობი|ოდიშის დაბლობზე]], [[მდინარე]] [[ხობისწყალი|ხობისწყლის]] შესართავთან, [[შავი ზღვა|შავი ზღვის]] ნაპირას. [[ზღვის დონე|ზღვის დონიდან]] 2 [[მეტრი|მეტრ]] სიმაღლეზე. ქალაქ [[ხობი]]დან დაშორებულია 18 [[კილომეტრი]]თ, [[ფოთი]]დან 15 კმ-ით. ყულევი წარმოადგენს ერთ ქუჩას, რომელიც გასდევს მდინარე ხობისწყლის მარცხენა ნაპირს [[გაღმა ქარიატა]]დან ზღვამდე. |
||
==ისტორია== |
==ისტორია== |
08:42, 13 ნოემბერი 2020-ის ვერსია
სოფელი | |
---|---|
ყულევი | |
რედუტ-კალე 1840 წელს | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ხობის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ყულევი |
კოორდინატები | 42°16′18″ ჩ. გ. 41°40′29″ ა. გ. / 42.27167° ჩ. გ. 41.67472° ა. გ. |
დაარსდა | 1804 |
ადრეული სახელები | რედუტ-კალე |
ცენტრის სიმაღლე | 2 მ |
მოსახლეობა | 280[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 97,9 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
ყულევი — სოფელი დასავლეთ საქართველოში, სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარის ხობის მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფელი ყულევი). ისტორიული ქალაქი რედუტ-კალე.
გეოგრაფია
მდებარეობს ოდიშის დაბლობზე, მდინარე ხობისწყლის შესართავთან, შავი ზღვის ნაპირას. ზღვის დონიდან 2 მეტრ სიმაღლეზე. ქალაქ ხობიდან დაშორებულია 18 კილომეტრით, ფოთიდან 15 კმ-ით. ყულევი წარმოადგენს ერთ ქუჩას, რომელიც გასდევს მდინარე ხობისწყლის მარცხენა ნაპირს გაღმა ქარიატადან ზღვამდე.
ისტორია
ყულევის ტერიტორია დასახლებული იყო ძვ. წ. IV-III ათასწლეულებში. გამოვლენილია ორი ნამოსახლარი. ერთი მდინარე ხობის მარჯვენა მხარეს, ზღვის ნაპირას, და მეორე მისგან 300 მეტრზე, მდინარე ცივზე. მეორე ნამოსახლარის ზედა უგვიანესი ფენა ქალაქის ტიპის დასახლებადაა მიჩნეული.
1804 წელს ხობისწყლის შესართავში დაარსდა დასახლება სახელწოდებით რედიტ-კალე. მისი დაარსება უკავშირდება ამ ადგილებში რუსეთის ჯარის ნაწილების განლაგებას და რედუტის მოწყობას. რედუტ-კალე დასავლეთ საქართველოში განლაგებული რუსეთის ჯარის მთავარ სასურსათო ბაზად იქცა. იგი აღმოსავლეთ შავიზღვისპირეთის ერთ-ერთი ნავსადგური იყო, საიდანაც ამიერკავკასიაში შემოდიოდა ევროპული საქონელი. განსაკუთრებით გაიზარდა რედუტ-კალის მნიშვნელობა 1821 წლიდან, როდესაც ამიერკავკასიაში შეღავათიანი სატრანზიტო სავაჭრო ტარიფი დაწესდა. ამ დროს მისი მოსახლეობა 400 ადამიანი იყო, ხოლო გარნიზონში 600-700 ჯარისკაცი იდგა. 1822 წელს რედუტ-კალეში ინგლისური საქონლის სავაჭრო დუქანი გახსნა იაკობ მარმა. ვაჭრების უმეტესობა იყო სომეხი და ბერძენი. 1846 წელს დასახლებამ სანავსადგურო ქალაქის სტატუსი მიიღო.[2] ყირიმის ომის (1853-1856) დროს, 1854 წელს, რედუტ-კალე ჯერ ოსმალეთის ესკადრამ დაბომბა, შემდეგ რუსეთის ჯარებმა ააფეთქეს. პარიზის საზავო ხელშეკრულების (1856) თანახმად, 21 მარტს ოსმალებმა დათმეს რედუტ-კალე, მაგრამ ქალაქიდან გასვლისას გადაწვეს. ამის შემდეგ მისი მნიშვნელობა დაეცა.
დემოგრაფია
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 280 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
1864[3] | 385 | ||
1876[4] | 617 | 331 | 286 |
1897[5] | 780 | ||
1910[6] | 787 | 408 | 379 |
1922[5] | 729 | ||
1926[5] | 872 | ||
2002[7] | 359 | 170 | 189 |
2014[1] | 280 | 145 | 135 |
იხილეთ აგრეთვე
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 662.
- პაჭკორია მ., რედუტ-კალე ყულევი, თბ., 1968;
სქოლიო
- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ Полное собрание законов Российской империи. Собрание 2. - Санкт-Петербург
- ↑ Кавказский календарь на 1865 год გვ. 305
- ↑ Кавказский календарь на 1878 год გვ. 320
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Cities and towns of Georgia pop-stat.mashke.org
- ↑ Кавказский календарь на 1912 год
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
|