ბაკურ II: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
ახალი გვერდი: {{მმართველი |ქვეყანა= იბერიის |თანამდებობა= მეფე |სა... |
მNo edit summary |
||
| ხაზი 37: | ხაზი 37: | ||
== კომენტარები == |
== კომენტარები == |
||
<references group="კ"/> |
<references group="კ"/> |
||
==იხილეთ აგრეთვე== |
|||
* [[ბაქარი და ბაკური]] |
|||
==ლიტერატურა== |
==ლიტერატურა== |
||
11:33, 31 ოქტომბერი 2020-ის ვერსია
| ბაკური | |
|---|---|
| ბაკურ II | |
| იბერიის მეფე | |
| მმართ. წლები: | IV ს. მე-2 ნახევარი |
| წინამორბედი: | მირიან III |
| მემკვიდრე: | თრდატი |
| მეუღლე: | დუხტია |
| შვილები: | ბაკურდუხტია |
| დინასტია: | ხოსროიანი |
| მამა: | რევი |
| დედა: | სალომე |
ბაკურ II, ბაკურ რევის ძე — „მოქცევაჲ ქართლისაჲ“-ს მატიანეს ცნობით იყო ქართლის 28-ე მეფე, მეფე მირიანის ძის რევის შვილი. მეფობდა მირიანის გარდაცვალების შემდეგ, IV საუკუნის II ნახევარში.[კ 1][1] „ქართლის ცხოვრებაში“ ბაკურ II იხსენიება არაბიზებული ფორმით ბაქარ, წარმოდგენილია ქართლის 25-ე მეფედ და მეფე მირიანის ძედ.[კ 2][2]
კომენტარები
- ↑
„ და დაჯდა მეფედ ბაკურ, ძჱ რევისი. და მოკუდა იოვანე ებისკოპოსი და დაჯდა იაკობ, მღდელი იგი მუნით-ვე მოსრული, მთავარეპისკოპოსად. და ოცდამესამესაწელსა აღმართებითგან პატიოსნისა ჯუარისა შეუქმნა კუბაჲ რევ და შეიქმნა საფლავი ქუემოსა ეკლესიასა. და მოკუდ[ა] რევ და დაემარხა ცოლითურთ. და შემდგომად მისა, მეათესა წელსა, ამან ბაკურ დაიწყო წილკნისა ეკლესიასა და განეშორა ოცდამეათხუთმეტესა წელსა. და მოკუდა და დაეფლა ქუემოსა ეკლესიასა.
“ - ↑
„ და დაჯდა ძე მისი, ბაქარ, და იყო მორწმუნე, ვითარცა მამაჲ მისი. და ამან მოაქცივნა უმრავლესნი კავკასიანნი, რომელნი ვერ მოექცივნეს მამასა მისსა. და შთავარდა შორის მისა და სომეხთა მტერობაჲ, რამეთუ სომეხნი ბაქარის ძმისწულისა, რევის ძისა, თრდატ მეფისა ასულის წულისა მეფობასა ლამობდეს ქართლს.
ხოლო ესე ბაქარ ეზრახა სპარსთა მეფესა, მამისძმისწულსა მისსა, დაემოყურა და გაუცვალა ქუეყანაჲ და სიძესა მისსა, ფეროზს, რომელსა ჰქონდა რანი ბარდავამდის მიცემულად მირიანისგან, და მისცა მის წილ სამშჳლდითგან მიმართ ქუეყანაჲ თავამდე აბოცისა.
მაშინღა ნათელჶიღო ფეროზ და ერმან მისმან, და მოირთეს ძალი ხუასროთაგან, და ეწყვნეს სომეხთა ჯავახეთს, სძლეს და აოტნეს სომეხნი. მაშინ მეფემან ბაქარ შუამდგომელობითა ბერძენთა მეფისა და სპარსთა მეფისაჲთა დაწერა ჴელით წერილი ძმისწულისა მისისა და დედისა მისისა სალომესგან: „ვიდრემდის იყოს ნათესავი ბაქარისი, რომელსა ეძლოს პყრობაჲ მეფობისაჲ, მათი იყოს მეფობაჲ, არაოდეს ძებნონ მეფობაჲ ნათესავთა რევისთა. მაშინღა მოიყვანა ძმისწული მისი და მისცა კუხეთი, და დასუა რუსთავის ერისთავად. ამან ბაქარ ყოველნი დღენი ცხოვრებისანი მისისანი დიდსა სარწმუნოებასა შინა აღასრულნა, და განამრავლნა მღდელნი და დიაკონნი ყოველსა ქართლსა და რანსა შინა ეკლესიათა მსახურად. ამან აღაშენა ეკლესიაჲ წილკნისაჲ. მოკუდა და დაეფლა ძმისავე თჳსისა თანა.
“
იხილეთ აგრეთვე
ლიტერატურა
- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 338.
სქოლიო
- ↑ მოქცევაჲ ქართლისაჲ, შატბერდისეული ვერსია. გვ. 4, 5.
- ↑ „ქართლის ცხოვრება“. გვ. 145, 146.
| წინამორბედი: მირიან III |
იბერიის მეფე IV საუკუნის II ნახევარი |
შემდეგი: თრდატი |