გელათის საეპისკოპოსო: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
|||
ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
* ''მისივე,'' გელათი (მეგზური), თბ., 1959; |
* ''მისივე,'' გელათი (მეგზური), თბ., 1959; |
||
* ''Меписашвили П. С.,'' Архитектурный ансамбль Гелати, Тб., 1966; |
* ''Меписашвили П. С.,'' Архитектурный ансамбль Гелати, Тб., 1966; |
||
* ''მაჭარაშვილი გ.,'' ექვთიმე გაენათელის ღვაწლი, თბ., 2008 |
* ''მაჭარაშვილი გ.,'' ექვთიმე გაენათელის ღვაწლი, თბ., 2008 |
||
[[კატეგორია:გელათის საეპისკოპოსო]] |
[[კატეგორია:გელათის საეპისკოპოსო]] |
16:01, 19 აპრილი 2020-ის ვერსია
გელათის საეპისკოპოსო — ერთ-ერთი დიდი ეპარქია ფეოდალურ საქართველოში. დააარსა იმერეთის მეფე ბაგრატ III-მ XVI საუკუნის 20-იან წლებში. მოიცავდა ტერიტორიას ქუთაისიდან, მდ. რიონიდან, მდ. ყვირილის გადაღმა კაცხამდე. ხრეითიდან რაჭის მთამდე და ოკრიბას. გელათის ეპისკოპოსი (გენათელი) მეფის რწმუნებულად ითვლებოდა გელათის მონასტერში. კათოლიკოს ევდემონ ჩხეტიძის დროს (1557-1578) დასავლეთ საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის რეზიდენცია ბიჭვინთიდან გელათის მონასტერში გადმოიტანეს. კათოლიკოსს საკუთრებად გადაეცა წმ. გიორგის ეკლესია. XIX საუკუნის 20-იან წლებში გელათის საეპისკოპოსო გაუქმდა და იმერეთის საეპისკოპოსოში შევიდა. უკანასკნელი გენათელი ეპისკოპოსი იყო ეფთვიმე გენათელი, რომელიც 1776-1820 წლებში მართავდა ეპარქიას.
ლიტერატურა
- ლომინაძე, ბ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 37.
- ლომინაძე ბ., გელათი, თბ., 1955;
- მისივე, გელათი (მეგზური), თბ., 1959;
- Меписашвили П. С., Архитектурный ансамбль Гелати, Тб., 1966;
- მაჭარაშვილი გ., ექვთიმე გაენათელის ღვაწლი, თბ., 2008