გიორგი IV გურიელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 21: ხაზი 21:
|გარდაცვალების თარიღი = [[1726]]
|გარდაცვალების თარიღი = [[1726]]
|გარდაცვალების ადგილი =
|გარდაცვალების ადგილი =
|ქორწინება = ხვარამზე
|ქორწინება = მარიამ შარვაშიძე <br>ხვარამზე დადიანი
|შვილები = [[მამია IV გურიელი]], [[გიორგი V გურიელი]]
|შვილები = [[მამია IV გურიელი]], [[გიორგი V გურიელი]]
|დინასტია = [[გურიელები]]
|დინასტია = [[გურიელები]]

12:57, 16 მარტი 2020-ის ვერსია

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ გიორგი IV.
გიორგი IV გურიელი
გურიის მთავარი
იმერეთის მეფე
მმართ. დასაწყისი: 1711, 1714, 1717
მმართ. დასასრული: 1712, 1717, 1726
წინამორბედი: მამია III გურიელი, ლევან გურიელი, ქაიხოსრო III გურიელი
მემკვიდრე: ლევან გურიელი, ქაიხოსრო III გურიელი, მამია IV გურიელი
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი: 1702
გარდ. თარიღი: 1726
მეუღლე: მარიამ შარვაშიძე
ხვარამზე დადიანი
შვილები: მამია IV გურიელი, გიორგი V გურიელი
დინასტია: გურიელები
მამა: მამია III გურიელი
დედა: ელენე

გიორგი IV გურიელი (დ. 1702 — გ. 1726) — მამია III გურიელის ძე. პერიოდულად იყო გურიის მთავარი 1711-1726 წლებში.

ბიოგრაფია

1711 წელს გურიელად დასვა მამამ, რომელიც მაშინ იმერეთის მეფე იყო. 1712-1714 წლებში ტახტი წაართვა ძმამ ლევან გურიელმა. 1716 წელს გიორგი IV გურიელმა სიმონეთის ბრძოლაში დაამარცხა იმერეთის მეფე გიორგი VI და გამეფდა, მაგრამ მხოლოდ სამი თვე იმეფა. გიორგიმ გურიიდან თავისი სიმდიდრის ჩამოტანა განიზრახა, მაგრამ რაჭველები თავს დაესხნენ სოფელ სალომინაოში. ეს რომ გურიელმა გაიგო გურიაში გაიქცა.

1717 წელს გააძევა ძმამ ქაიხოსრო III გურიელმა დედის, ელენე აბაშიძისა და დადიანის დახმარებით.[1] იმავე წელს ოსმალთა დახმარებით ტახტი დაიბრუნა. 1717 წელს ბეჟან დადიანმა გააძევა სამთავროდან, მაგრამ მაშინვე შეძლო ძალაუფლების დაბრუნება. ახლო კავშირი ჰქონდა ვახტანგ VI-სთან და მისი შემწეობით ცდილობდა ოსმალთა მიერ მიტაცებული ბათუმისა და ჩაქვის მხარეების დაბრუნებას. მიუხედავად ამისა, ოსმალებმა 1723 წელს დაიკავეს შავი ზღვის სანაპიროზე მდებარე ციხეები, მათ შორის ქობულეთი და გრიგოლეთი. ოსმალებს თავადი ნაკაშიძე უჭერდა მხარს. გურიელს დაუმტკიცდა მამის მიერ დაკავებული საჯავახოსა და სურების მხარეები.

გურიელმა და მისმა მეუღლე ხვარამზემ აღდგენითი სამუშაოები ჩაატარეს ლიხაურისა და ჯუმათის ეკლესიებში.

ლიტერატურა

სქოლიო

  1. სოსელია, ო. (1954). „ფეოდალური საქართველოს პოლიტიკური დაშლის ისტორიიდან“, მასალები საქართველოსა და კავკასიის ისტორიისათვის, ნაკვეთი XXX. თბილისი: საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის გამომცემლობა, გვ. 133.