მამია II გურიელი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 29: | ხაზი 29: | ||
'''მამია II გურიელი''' (გ. [[1625]]), გურიის მთავარი [[1600]]-[[1625]], [[გიორგი II გურიელი |გიორგი II გურიელის]] ძე. ცოლად ჰყავდა ჯერ ათაბაგის ასული, შემდეგ კი - კახთა მეფის [[თეიმურაზ I|თეიმურაზ I-ის]] ასული. ამ ნათესაურმა კავშირებმა და [[ოსმალეთი]]ს საშინაო კრიზისმა განაპირობა [[გურიის სამთავრო]]ს გაძლიერება. ამ დროს მამია II გურიელი მეფედაც კი იწოდებოდა. 1609 წელს ააშენა [[ჩეხედანას ეკლესია]] თავისი მცირეწლოვანი შვილის, მანუჩარის სულის საოხად. |
'''მამია II გურიელი''' (გ. [[1625]]), გურიის მთავარი [[1600]]-[[1625]], [[გიორგი II გურიელი |გიორგი II გურიელის]] ძე. ცოლად ჰყავდა ჯერ ათაბაგის ასული, შემდეგ კი - კახთა მეფის [[თეიმურაზ I|თეიმურაზ I-ის]] ასული. ამ ნათესაურმა კავშირებმა და [[ოსმალეთი]]ს საშინაო კრიზისმა განაპირობა [[გურიის სამთავრო]]ს გაძლიერება. ამ დროს მამია II გურიელი მეფედაც კი იწოდებოდა. 1609 წელს ააშენა [[ჩეხედანას ეკლესია]] თავისი მცირეწლოვანი შვილის, მანუჩარის სულის საოხად. |
||
1609 წელს მამია II გურიელმა ოსმალები განდევნა [[აჭარა|აჭარიდან]] და იგი გურიის სამთავროს შეუერთა. მას მხარს უჭერდა [[ოდიში (მხარე)|ოდიშის]] მთავარი. ამას მოჰყვა ომი ოსმალეთთან. ოსმალეთმა ეკონომიური ბლოკადით აიძულა მამია II გურიელი ზავი დაედო ([[გურია-ოსმალეთის შეთანხმება|გურია-ოსმალეთის შეთანხმება 1614]]). მამია II გურიელმა [[აჭარა]] დაკარგა და [[ოსმალეთი]]ს ხარკი იკისრა. აქტიურად მონაწილეობდა ქართველ მეფე-მთავართა ანტიირანულ კოალიციაში. 1618 და 1623 წლებში მამია II გურიელმა [[რუსეთი]]ს მეფეს სთხოვა მფარველობაში მიღება, მაგრამ უშედეგოდ. |
1609 წელს მამია II გურიელმა ოსმალები განდევნა [[აჭარა|აჭარიდან]] და იგი გურიის სამთავროს შეუერთა. მას მხარს უჭერდა [[ოდიში (მხარე)|ოდიშის]] მთავარი. ამას მოჰყვა ომი ოსმალეთთან. ოსმალეთმა ეკონომიური ბლოკადით აიძულა მამია II გურიელი ზავი დაედო ([[გურია-ოსმალეთის შეთანხმება|გურია-ოსმალეთის შეთანხმება 1614]]). მამია II გურიელმა [[აჭარა]] დაკარგა და [[ოსმალეთი]]ს ხარკი იკისრა. |
||
1614 წლის ზაფხულის ბოლოს გურიელმა სამთავროში მიიღო [[იეზუიტები|იეზუიტი]] მისიონერების ლუი გრანჟე და ეტიენ ვიო. |
|||
მამია II გურიელი აქტიურად მონაწილეობდა ქართველ მეფე-მთავართა ანტიირანულ კოალიციაში. 1618 და 1623 წლებში მამია II გურიელმა [[რუსეთი]]ს მეფეს სთხოვა მფარველობაში მიღება, მაგრამ უშედეგოდ. |
|||
იმავე წელს ქალიშვილი თამარი მიათხოვა შემდგომში იმერეთის მეფე [[ალექსანდრე III (იმერეთის მეფე)|ალექსანდრე III-ს]]. თამარი [[მრუშობა|მრუშობის]] ბრალდებით მამის კარზე გააბრუნეს შვილ [[ბაგრატ IV (იმერეთის მეფე)|ბაგრატთან]] ერთად. ამ ამბით შეურაცხყოფილმა გურიელი დაუმოყვრდა [[ლევან II დადიანი|ლევან II დადიანს]]. 1621 წელს მამიამ თავის ძე [[სიმონ II გურიელი|სიმონს]] დადიანის და [[მარიამ დადიანი|მარიამი]] შერთო ცოლად. |
იმავე წელს ქალიშვილი თამარი მიათხოვა შემდგომში იმერეთის მეფე [[ალექსანდრე III (იმერეთის მეფე)|ალექსანდრე III-ს]]. თამარი [[მრუშობა|მრუშობის]] ბრალდებით მამის კარზე გააბრუნეს შვილ [[ბაგრატ IV (იმერეთის მეფე)|ბაგრატთან]] ერთად. ამ ამბით შეურაცხყოფილმა გურიელი დაუმოყვრდა [[ლევან II დადიანი|ლევან II დადიანს]]. 1621 წელს მამიამ თავის ძე [[სიმონ II გურიელი|სიმონს]] დადიანის და [[მარიამ დადიანი|მარიამი]] შერთო ცოლად. |
||
04:46, 7 სექტემბერი 2019-ის ვერსია
| მამია II გურიელი | |
|---|---|
 | |
| გურიის მთავარი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 1600 |
| მმართ. დასასრული: | 1625 |
| წინამორბედი: | გიორგი II გურიელი |
| მემკვიდრე: | სიმონ II გურიელი |
| გარდ. თარიღი: | 1625 |
| მეუღლე: | თინათინ ათაბაგი, თეიმურაზ I-ის ასული |
| შვილები: | მანუჩარი, სიმონ II გურიელი, ანა ბატონიშვილი, თამარი |
| დინასტია: | გურიელები |
| მამა: | გიორგი II გურიელი |
მამია II გურიელი (გ. 1625), გურიის მთავარი 1600-1625, გიორგი II გურიელის ძე. ცოლად ჰყავდა ჯერ ათაბაგის ასული, შემდეგ კი - კახთა მეფის თეიმურაზ I-ის ასული. ამ ნათესაურმა კავშირებმა და ოსმალეთის საშინაო კრიზისმა განაპირობა გურიის სამთავროს გაძლიერება. ამ დროს მამია II გურიელი მეფედაც კი იწოდებოდა. 1609 წელს ააშენა ჩეხედანას ეკლესია თავისი მცირეწლოვანი შვილის, მანუჩარის სულის საოხად.
1609 წელს მამია II გურიელმა ოსმალები განდევნა აჭარიდან და იგი გურიის სამთავროს შეუერთა. მას მხარს უჭერდა ოდიშის მთავარი. ამას მოჰყვა ომი ოსმალეთთან. ოსმალეთმა ეკონომიური ბლოკადით აიძულა მამია II გურიელი ზავი დაედო (გურია-ოსმალეთის შეთანხმება 1614). მამია II გურიელმა აჭარა დაკარგა და ოსმალეთის ხარკი იკისრა.
1614 წლის ზაფხულის ბოლოს გურიელმა სამთავროში მიიღო იეზუიტი მისიონერების ლუი გრანჟე და ეტიენ ვიო.
მამია II გურიელი აქტიურად მონაწილეობდა ქართველ მეფე-მთავართა ანტიირანულ კოალიციაში. 1618 და 1623 წლებში მამია II გურიელმა რუსეთის მეფეს სთხოვა მფარველობაში მიღება, მაგრამ უშედეგოდ.
იმავე წელს ქალიშვილი თამარი მიათხოვა შემდგომში იმერეთის მეფე ალექსანდრე III-ს. თამარი მრუშობის ბრალდებით მამის კარზე გააბრუნეს შვილ ბაგრატთან ერთად. ამ ამბით შეურაცხყოფილმა გურიელი დაუმოყვრდა ლევან II დადიანს. 1621 წელს მამიამ თავის ძე სიმონს დადიანის და მარიამი შერთო ცოლად.
1625 წელს მოკლა შვილმა სიმონმა.
ლიტერატურა
- ჩხატარაიშვილი ქ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 396.
.jpg){kind=small}