ქვიშხეთი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 4: | ხაზი 4: | ||
|მშობლიური სახელი = |
|მშობლიური სახელი = |
||
|ქვეყანა = საქართველო |
|ქვეყანა = საქართველო |
||
|პანორამა = |
|პანორამა = Village Kvishkheti.jpg |
||
|პანორამის სიგანე = |
|პანორამის სიგანე = 300პქ |
||
|წარწერა = |
|წარწერა = |
||
|lat_dir = N|lat_deg = 41 |lat_min = 58 |lat_sec = 14 |
|lat_dir = N|lat_deg = 41 |lat_min = 58 |lat_sec = 14 |
||
ხაზი 26: | ხაზი 26: | ||
|პირველი ხსენება = |
|პირველი ხსენება = |
||
|წინა სახელები = |
|წინა სახელები = |
||
|ფართობი |
|ფართობი = |
||
|სიმაღლის ტიპი=ზღვის დონე {{!}} ზღვის დონიდან |
|სიმაღლის ტიპი=ზღვის დონე {{!}} ზღვის დონიდან |
||
|დასახლების ცენტრის სიმაღლე= 730 |
|დასახლების ცენტრის სიმაღლე= 730 |
13:52, 11 აგვისტო 2018-ის ვერსია
სოფელი | |
---|---|
ქვიშხეთი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | შიდა ქართლი |
მუნიციპალიტეტი | ხაშური |
თემი | ქვიშხეთი |
კოორდინატები | 41°58′14″ ჩ. გ. 43°29′50″ ა. გ. / 41.97056° ჩ. გ. 43.49722° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 730 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა | 1699[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 98%[2] |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
საფოსტო ინდექსი | 5706 |
ქვიშხეთი — სოფელი საქართველოში, შიდა ქართლის მხარის ხაშურის მუნიციპალიტეტში, ლიხის ქედის აღმოსავლეთ კალთზე. ქვიშხეთის თემის ცენტრი (სოფლები: ბეღლეთი, ბულბულისციხე, მონასტერი, რუსაანთუბანი, სავანისუბანი, სათივე, სარმანიშვილისკარი, ტაშისკარი, ტეზერი, ყიფიანთუბანი). ზღვის დონიდან 730 მეტრი, ხაშურიდან 10 კილომეტრი. სოფელში დგას: აღდგომის ეკლესია, კოშკი, მთაწმინდის ეკლესია, ფერისცვალების ეკლესია, წმინდა გიორგის ეკლესია და წმინდა ელიას ეკლესია. სოფელში არის ქვიშხეთის დიმიტრი ყიფიანის სახლ-მუზეუმი.
დემოგრაფია
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 1 699 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2002[2] | 2 209 | 1 026 | 1 183 |
2014[1] | 1 699 | 814 | 885 |
ისტორია
ქვიშხეთი ქართლის სააბაშიოს ცენტრია. აქ აბაშიძეები XVI საუკუნის 20-იანი წლებიდან მკვიდრდებიან, მაშინ, როდესაც არადეთის წყალს აქეთ მდებარე ტერიტორია (ალი, სურამი, ახალდაბა და სხვა) იმერეთის სამეფოს ხელში გადავიდა. აღნიშნული ტერიტორია 1527 წელს ლუარსაბ I-მა გადასცა იმერეთის მეფეს - ბაგრატ III-ს ქართლის სამეფო ტახტზე ასვლაში გაწეული დახმარებისათვის. 1711 წელს ქართლის მეფე იესემ უძეოდ გარდაცვლილი პაატა აბაშიძის მამული - ქართლის სააბაშიო ქვიშხეთითურთ უბოძა ვახუშტი აბაშიძეს. ქვიშხეთმა და მისმა რეგიონმა დიდი აოხრებები განიცადა ქართლში ყიზილბაშობის პერიოდში 1735-1744 წლებში. განსაკუთრებით, მძიმე იყო 1742-1745 წლები, როცა ქართლში ყიზილბაშების წინაღმდეგ მიმდინარეობდა აჯანყება გივი ამილახორის ხელმძღვანელობით. 1744 წელს ქვიშხეთში აბაშიძის ქალზე იქორწინა ერეკლე მეფემ. 1748 წელს ლეკები ,,მიადგნენ აბაშიძის ქვიშხეთის ციხეს, აიღეს ისიც და წამოიღეს უთვალავი ტყვე ანუ საქონელი ურიცხვი" თეიმურაზ II-ის ზემო ქართლის მორიგე ლაშქრის 1756 წლის დავთრის მიხედვით, ქვიშხეთიდან სავალდებულოდ ითვლებოდა აბაშიძეების მიერ ლაშქარში გლეხების გაყვანა - ცხენოსანი თ(9), ქვეითი ვ(6). იქმნა ჯამი (ეი)(15). XIX საუკუნის 40-იანი წლებიდან ქვიშხეთში მკვიდრდებიან სუმბათაშვილები. ქვიშხეთის მოსახლეობა მთლიანად ქართულია. გაზაფხულზე თოვლის დნობითა და წვიმების შედაგად ადიდებულ მდინარე შოლას, რომელიც ქვიშხეთში ჩამოედინება, ქვიშა და ხეები ჩამოჰქონდაო, ასე ხსნის სახელწოდებას ხალხური ტრადიცია.[3]
ტოპონიმები
- გიგიტაშვილების უბანი — უბანი სოფელში.
- გოდაბრელიძის მიწა — სათესი სოფლის სამხრეთით.
- დიდგულების წყარო — წყარო სოფელში.
- თავკოკოლა — ადგილი სოფლის დასავლეთით.(ადგილობრივები სამქვასაც უწოდებენ)
- კოშკის უბანი — უბანი სოფელში.
- ლეკის გზა — გზა სოფლის დასავლეთით, იგივე აბაშიძეების გზა.
- მჭედლიშვილების უბანი — უბანი სოფელში.
- მიხეილის წყარო — წყარო სოფელში.
- ნახვეტრები — სახნავ-სათესი სოფლის სამხრეთ-აღმოსავლეთით.
- საბუდარები — ადგილი სოფლის დასავლეთით.
- ცუცქირიძეების წყარო — წყარო სოფელში.
- ჭალის უბანი — უბანი სოფელში.
- გომარლების უბანი — სოფლის შესასვლელი.
- გიგიტაშვილების წყარო — წყარო სოფელში.
სქოლიო
- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ 2.0 2.1 საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
- ↑ ქვიშხეთის ტერიტორიული ორგანო
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 523.