დასავლეთი კარპატები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
{{ინფოდაფა |
{{ინფოდაფა მთა |
||
| |
| სახელი = დასავლეთი კარპატები |
||
| |
| სურათი = Mała Bystra a1.jpg |
||
| ⚫ | |||
| ფაილის ზომა = |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ტერიტორიული ერთეული = |
|||
| კონტინენტი = [[ევროპა]] |
|||
| ⚫ | |||
| მდებარეობა = |
|||
| კოორდინატები = |
|||
| მთათა სისტემა = |
|||
| წყალგამყოფი = |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| სიგანე = 200 |
|||
| უმაღლესი წერტილი = [[გერლახოვსკი-შტიტი]] |
| უმაღლესი წერტილი = [[გერლახოვსკი-შტიტი]] |
||
| სიმაღლე = 2655 |
| სიმაღლე = 2655 |
||
| ⚫ | |||
| მყინვარი = |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| |
| სიგანე = 200 |
||
|lat_dir = N |lat_deg = 49 |lat_min = 10 |lat_sec = |
|||
| რელიეფის ფორმები = |
|||
|lon_dir = E |lon_deg = 20 |lon_min = 8 |lon_sec = |
|||
| ⚫ | |||
| პოზრუკა = პოლონეთი |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ასაკი = |
|||
| საიტი = |
|||
| ვიკისაწყობი = |
|||
}} |
}} |
||
'''დასავლეთი კარპატები''' ({{lang-pl|Karpaty Zachodnie;}} {{lang-cz|Západní Karpaty;}} {{lang-sk|Západné Karpaty;}} {{lang-hu|Északnyugati-Kárpáto}}) — [[კარპატები|კარპატის მთების]] დასავლეთი, ყველაზე მაღალი და განიერი ნაწილი [[პოლონეთი]]ს, [[ჩეხეთი]]ს, [[სლოვაკეთი]]სა და [[უნგრეთი]]ს ტერიტორიებზე. სიგრძე დაახლოებით 400 [[კილომეტრი]], სიგანე 200 კილომეტრზე მეტი. შედგება სამხრეთ-დასავლეთიდან ჩრდილოეთ-აღმოსავლეთისაკენ მიმართული ქედებისა ([[დასავლეთი ბესკიდები]]) და იზოლირებული მასივებისაგან ([[ტატრები]], [[დაბალი ტატრები]], [[დიდი ფატრა]] და სხვა). აგებულია ძირითადად [[გრანიტი|გრანიტებით]], [[გნაისი|გნაისებითა]] და [[კირქვა|კირქვებით]]. მაღალ მთებზე ალპური რელიეფი და მყინვარული ტბებია. ტატრებში აღმართულია კარპატების უმაღლესი მწვერვალი [[გერლახოვსკი-შტიტი]] (2655 მ). |
'''დასავლეთი კარპატები''' ({{lang-pl|Karpaty Zachodnie;}} {{lang-cz|Západní Karpaty;}} {{lang-sk|Západné Karpaty;}} {{lang-hu|Északnyugati-Kárpáto}}) — [[კარპატები|კარპატის მთების]] დასავლეთი, ყველაზე მაღალი და განიერი ნაწილი [[პოლონეთი]]ს, [[ჩეხეთი]]ს, [[სლოვაკეთი]]სა და [[უნგრეთი]]ს ტერიტორიებზე. სიგრძე დაახლოებით 400 [[კილომეტრი]], სიგანე 200 კილომეტრზე მეტი. შედგება სამხრეთ-დასავლეთიდან ჩრდილოეთ-აღმოსავლეთისაკენ მიმართული ქედებისა ([[დასავლეთი ბესკიდები]]) და იზოლირებული მასივებისაგან ([[ტატრები]], [[დაბალი ტატრები]], [[დიდი ფატრა]] და სხვა). აგებულია ძირითადად [[გრანიტი|გრანიტებით]], [[გნაისი|გნაისებითა]] და [[კირქვა|კირქვებით]]. მაღალ მთებზე ალპური რელიეფი და მყინვარული ტბებია. ტატრებში აღმართულია კარპატების უმაღლესი მწვერვალი [[გერლახოვსკი-შტიტი]] (2655 მ). |
||
10:12, 17 ივლისი 2018-ის ვერსია
| დასავლეთი კარპატები | |
|---|---|
 დასავლეთი კარპატები | |
| კოორდინატები: 49°10′ ჩ. გ. 20°08′ ა. გ. / 49.167° ჩ. გ. 20.133° ა. გ. | |
| ქვეყანა |  პოლონეთი ჩეხეთი სლოვაკეთი უნგრეთი
|
| უმაღლესი წერტილი | გერლახოვსკი-შტიტი |
| სიმაღლე | 2655 მ |
| სიგრძე | 400 კმ |
| სიგანე | 200 კმ |
  | |
დასავლეთი კარპატები (პოლ. Karpaty Zachodnie; ჩეხ. Západní Karpaty; სლოვაკ. Západné Karpaty; უნგრ. Északnyugati-Kárpáto) — კარპატის მთების დასავლეთი, ყველაზე მაღალი და განიერი ნაწილი პოლონეთის, ჩეხეთის, სლოვაკეთისა და უნგრეთის ტერიტორიებზე. სიგრძე დაახლოებით 400 კილომეტრი, სიგანე 200 კილომეტრზე მეტი. შედგება სამხრეთ-დასავლეთიდან ჩრდილოეთ-აღმოსავლეთისაკენ მიმართული ქედებისა (დასავლეთი ბესკიდები) და იზოლირებული მასივებისაგან (ტატრები, დაბალი ტატრები, დიდი ფატრა და სხვა). აგებულია ძირითადად გრანიტებით, გნაისებითა და კირქვებით. მაღალ მთებზე ალპური რელიეფი და მყინვარული ტბებია. ტატრებში აღმართულია კარპატების უმაღლესი მწვერვალი გერლახოვსკი-შტიტი (2655 მ).
დასავლეთ კარპატების სამხრეთ ნაწილში საშუალო სიმაღლის ბრტყელმწვერვალებიანი მასივებია (სლოვაკეთის მადნიანი მთები, ბიუკი, მატრა და სხვა). მთების კალთებზე, დაბლა ფართოფოთლოვანი და შერეული ტყეებია (მუხნარი, წიფლნარი), ჩრდილოეთ კალთებზე და საშუალო მთიან ზონაში — შერეული და წიწვოვანი, მაღალმთიანეთში — ალპური მდელოები. დასავლეთ კარპატების ნაკრძალებში შემონახულია ტყის ფლორა და ფაუნა. ცხოველებიდან გვხვდება დათვი, კეთილშობილი ირემი, შველი, გარეული ღორი, მგელი, ფოცხვერი და სხვა.
რესურსები ინტერნეტში
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 390.