პენიცილინი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Penicillin-core.png|thumb|250px|პენიცილინის ბირთვი]] |
[[ფაილი:Penicillin-core.png|thumb|250px|პენიცილინის ბირთვი]] |
||
'''პენიცილინი''' (Penicillin; აბრევიატურა PCN) — ბეტა-ლაქტამური [[ანტიბიოტიკები]]ს ჯგუფი, რომლებსაც გრამ-პოზიტიური ორგანიზმების — ბაქტერიული ინფექციების სამკურნალოდ იყენებენ. სახელს „პენიცილინი“ ასევე იყენებენ პენიცილინის ჯგუფის სპეციფიური წევრის მიმართ, რომლის მოლეკულური ფორმულაა R-C9H11N2O4S, სადაც R ცვლადი გვერდითი ჯაჭვია. იხმარება უმთავრესად ჩირქოვან-სეფსისურ პროცესებთან დაკავშირებულ დაავადებათა წინააღმდეგ; აღმოაჩინა ინგლისელმა მიკრობიოლოგმა [[ელიგზანდერ ფლემინგი|ელიგზანდერ ფლემინგმა]] 1929 წელს.<ref>[http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=3&t=30438 პენიცილინი - უცხო სიტყვათა ლექსიკონი]</ref> |
'''პენიცილინი''' (Penicillin; აბრევიატურა PCN) — ბეტა-ლაქტამური [[ანტიბიოტიკები]]ს ჯგუფი, რომლებსაც გრამ-პოზიტიური ორგანიზმების — ბაქტერიული ინფექციების სამკურნალოდ იყენებენ.<ref>https://trungtamthuoc.com/n/khang-sinh-nhom-penicillin-thong-tin-can-biet-n812.html</ref> სახელს „პენიცილინი“ ასევე იყენებენ პენიცილინის ჯგუფის სპეციფიური წევრის მიმართ, რომლის მოლეკულური ფორმულაა R-C9H11N2O4S, სადაც R ცვლადი გვერდითი ჯაჭვია. იხმარება უმთავრესად ჩირქოვან-სეფსისურ პროცესებთან დაკავშირებულ დაავადებათა წინააღმდეგ; აღმოაჩინა ინგლისელმა მიკრობიოლოგმა [[ელიგზანდერ ფლემინგი|ელიგზანდერ ფლემინგმა]] 1929 წელს.<ref>[http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=3&t=30438 პენიცილინი - უცხო სიტყვათა ლექსიკონი]</ref> |
||
==სქოლიო== |
==სქოლიო== |
||
11:06, 1 ივლისი 2018-ის ვერსია
პენიცილინი (Penicillin; აბრევიატურა PCN) — ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების ჯგუფი, რომლებსაც გრამ-პოზიტიური ორგანიზმების — ბაქტერიული ინფექციების სამკურნალოდ იყენებენ.[1] სახელს „პენიცილინი“ ასევე იყენებენ პენიცილინის ჯგუფის სპეციფიური წევრის მიმართ, რომლის მოლეკულური ფორმულაა R-C9H11N2O4S, სადაც R ცვლადი გვერდითი ჯაჭვია. იხმარება უმთავრესად ჩირქოვან-სეფსისურ პროცესებთან დაკავშირებულ დაავადებათა წინააღმდეგ; აღმოაჩინა ინგლისელმა მიკრობიოლოგმა ელიგზანდერ ფლემინგმა 1929 წელს.[2]
