გიორგი გოთუა: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 3: ხაზი 3:
|ორიგინალური სახელი =
|ორიგინალური სახელი =
|ცხოვრების პერიოდი =[[14 იანვარი]], [[1871]] - [[1936]]
|ცხოვრების პერიოდი =[[14 იანვარი]], [[1871]] - [[1936]]
|დაბადების ადგილი = [[ძიმითი]]
|დაბადების ადგილი = [[ძიმითი]], [[რუსეთის იმპერია]]
|გარდაცვალების ადგილი = [[იუგოსლავია]]
|გარდაცვალების ადგილი = [[იუგოსლავია]]
|პორტრეტი = [[ფაილი:General Giorgi Gotua.jpg|200პქ]]
|პორტრეტი = [[ფაილი:General Giorgi Gotua.jpg|200პქ]]
ხაზი 21: ხაზი 21:
}}
}}


'''გიორგი გოთუა''' (დ. [[14 იანვარი]], [[1871]], [[ძიმითი]] — [[1950]]) — ქართველი გენერალი, საფრანგეთის საპატიო ლეგიონის ორდენისა და სამხედრო ჯვარის ორდენოსანი, რუსეთის წმინდა გიორგი ორდენის კავალერი.
'''გიორგი გოთუა''' (დ. [[14 იანვარი]], [[1871]], [[ძიმითი]] — [[1950]], [[იუგოსლავია]]) — ქართველი გენერალი, საფრანგეთის საპატიო ლეგიონის ორდენისა და სამხედრო ჯვარის ორდენოსანი, რუსეთის წმინდა გიორგი ორდენის კავალერი.


==ბიოგრაფია==
==ბიოგრაფია==

12:18, 5 იანვარი 2018-ის ვერსია

გიორგი გოთუა
ეროვნება ქართველი
დაბადების თარიღი 14 იანვარი, 1871
დაბადების ადგილი ძიმითი, რუსეთის იმპერია
გარდაცვალების თარიღი 13 იანვარი, 1936
გარდაცვალების ადგილი იუგოსლავია
კუთვნილება რუსეთის იმპერია
წოდება გენერალ-მაიორი
ბრძოლები/ომები პირველი მსოფლიო ომი
ჯილდოები წმინდა ანას მე-2 ხარისხის ორდენი, წმინდა სტანისლავის მე-2 ხარისხის ორდენი, წმინდა ვლადიმერის მე-4 ხარისხის ორდენი და საპატიო ლეგიონის ორდენი

გიორგი გოთუა (დ. 14 იანვარი, 1871, ძიმითი1950, იუგოსლავია) — ქართველი გენერალი, საფრანგეთის საპატიო ლეგიონის ორდენისა და სამხედრო ჯვარის ორდენოსანი, რუსეთის წმინდა გიორგი ორდენის კავალერი.

ბიოგრაფია

დაიბადა აზნაურ სიმონ გოთუას ოჯახში. მისი დედა იყო ელისაბედ თაყაიშვილი, ექვთიმე თაყაიშვილის და.

1915 წელს პირველი მსოფლიო ომის დროს რუსეთმა 100 000-მდე ჯარისკაცი გაგზავნა საფრანგეთში, დასავლეთის ფრონტზე, მათ შორის იყო პოდპოლკოვნიკი გიორგი გოთუაც. 1917 წელს რუსეთში მომხდარი რევოლუციის შემდეგ გამოცხადდა დემობილიზაცია. საფრანგეთში მყოფ რუსულ ჯარში დაიწყო ქაოსი, არეულობა, გავრცელდა ლოთობა და მოროდიორობა. გენერალ ლოხვიცკის წინადადებით გოთუამ შეკრია 350 ადამიანი, რათა აღედგინათ რუსული ჯარის რეპუტაცია. გოთუას შეკრებილ დაჯგუფებას „რუსული ლეგიონი“, შემდეგ კი „ღირსების ლეგიონი“ ეწოდა. 1918 წელს ლეგიონმა დაიცვა პარიზი გერმანელების მიერ აღებისაგან.

1920 წელს გოთუა ჩავიდა ყირიმში, სადაც კადეტთა კორპუსში მისი შვილი სწავლობდა. იმავე წელს ყირიმში წითელი არმია შევიდა. კორპუსის სტუდენტები სტამბოლში გახისნზეს, გოთუაც მათ გაჰყვა. ოჯახის სხვა წევრები, მეუღლე ელენე მოსენკო და 4 შვილი ტაგანროგიდან საქართველოში გახიზნა. საბოოლოოდ მამა-შვილი მოხვდა ქალაქ ბილეჩაში სადაც გოთუას გენერლის ფრანგული პენსია დაენიშნა. გოთუა იქვე გარდაიცვალა, დაკრძალულია ბელგრადში.

რესურსები ინტერნეტში

ლიტერატურა

  • ცისანა შერგილაშვილი, „ქართველი მხედართმთავრები“ // Guria News, N25, გვ. 7 — 2014 წ.