სიონი (დაბა): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ 81.133.251.65-ის რედაქტირება გაუქმდა; აღდგა ბოლოს Zangala-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია |
No edit summary |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
{{მრავალმიშვნელოვნება*|სიონი}} |
|||
{|border=0 cellpadding=10 width=100% |
|||
|- bgcolor=whitesmoke |
|||
|<small>საკუთარ სახელს "'''სიონი'''" აქვს სხვა მნიშვნელობებიც. იხილეთ: [[სიონი]] |
|||
|}</small> |
|||
'''სიონი''' - [[დაბა]] [[თიანეთის რაიონი|თიანეთის რაიონში]]. მდებარეობს მდინარე [[იორი|ივრის]] ხეობაში, სიონის წყალსაცავის ნაპირზე (ზღვის დონიდან 1000 მ, [[თიანეთი|თიანეთიდან]] 32 კმ). სიონი ადგილობრივი მნიშვნელობის კლიმატურ-ბალნეოლოგიური კურორტია. დაბის სტატუსი მიენიჭა [[1960]] წელს. მოსახლეობა 0.4 ათასი (2002). სიონის წყალსაცავის შექმნამდე (1951-63) სიონში იდგა V ს-ის II ნახევრის ბაზილიკა, ხოლო მის შემოგარენში იყო შუა საუკუნეების რამდენიმე ძეგლი. მათი დიდი ნაწილი წყალმა დაფარა, ხოლო ბაზილიკა დაშალეს და გადმოიტანეს თბილისში ხალხური ყოფისა და ხუროთმოძღვრების მუზეუმში. |
'''სიონი''' - [[დაბა]] [[თიანეთის რაიონი|თიანეთის რაიონში]]. მდებარეობს მდინარე [[იორი|ივრის]] ხეობაში, სიონის წყალსაცავის ნაპირზე (ზღვის დონიდან 1000 მ, [[თიანეთი|თიანეთიდან]] 32 კმ). სიონი ადგილობრივი მნიშვნელობის კლიმატურ-ბალნეოლოგიური კურორტია. დაბის სტატუსი მიენიჭა [[1960]] წელს. მოსახლეობა 0.4 ათასი (2002). სიონის წყალსაცავის შექმნამდე (1951-63) სიონში იდგა V ს-ის II ნახევრის ბაზილიკა, ხოლო მის შემოგარენში იყო შუა საუკუნეების რამდენიმე ძეგლი. მათი დიდი ნაწილი წყალმა დაფარა, ხოლო ბაზილიკა დაშალეს და გადმოიტანეს თბილისში ხალხური ყოფისა და ხუროთმოძღვრების მუზეუმში. |
||
07:11, 5 ნოემბერი 2007-ის ვერსია
თარგი:მრავალმიშვნელოვნება* სიონი - დაბა თიანეთის რაიონში. მდებარეობს მდინარე ივრის ხეობაში, სიონის წყალსაცავის ნაპირზე (ზღვის დონიდან 1000 მ, თიანეთიდან 32 კმ). სიონი ადგილობრივი მნიშვნელობის კლიმატურ-ბალნეოლოგიური კურორტია. დაბის სტატუსი მიენიჭა 1960 წელს. მოსახლეობა 0.4 ათასი (2002). სიონის წყალსაცავის შექმნამდე (1951-63) სიონში იდგა V ს-ის II ნახევრის ბაზილიკა, ხოლო მის შემოგარენში იყო შუა საუკუნეების რამდენიმე ძეგლი. მათი დიდი ნაწილი წყალმა დაფარა, ხოლო ბაზილიკა დაშალეს და გადმოიტანეს თბილისში ხალხური ყოფისა და ხუროთმოძღვრების მუზეუმში.